ΓΕΝΙΕΣ

Για μια μπουκιά και ένα ποτήρι

Toυ Κώστα Παπαθεοδώρου

«Δεν έφταιγε ο ίδιος, τόσος ήταν», λέει σ` έναν στίχο του ο Αναγνωστάκης.Και το αναφέρω αυτό γιατί όλοι μας κάπου κάποτε και από κάποιον γελαστήκαμε και ξεγελαστήκαμε. Είτε από αφέλεια είτε από βολονταρισμό είτε από συνήθεια. Εμείς που ονειρευόμασταν έναν καλύτερο κόσμο, χωρίς όμως και να να τον έχουμε σχηματοποιήσει στο μυαλό μας. Θέλαμε “μια άλλη πολιτική” ζώντας σε έναν κόσμο, μεταδικτατορικο, μεταπολιτευτικό, αισιόδοξο…Τις δεκαετίες του `70 και του `80 οι Έλληνες άφηναν πίσω τους τις μνήμες των μεγάλων πολέμων, τις στερήσεις της κατοχής, τις διώξεις των δικτατοριών...Στο τραπέζι, οι άνθρωποι σταύρωναν το ψωμί ευλαβικά και σιγά σιγά έμπαιναν κι άλλα καλούδια. Σε λίγο υπήρχε και περίσσευμα. Δούλευε ένας και τάιζε τέσσερα στόματα. Έχτιζε με τον κόπο του το δικό του σπίτι. Κι αν δεν το προλάβαινε όσο δούλευε, το απόσωνε με το εφάπαξ. Αυτή ήταν η γενιά των πατεράδων μας.Η δική μας η γενιά, έβλεπε την ευμάρεια και άκουγε τις πατρικές στερήσεις. Και από τις μανάδες μας πήραμε το συνήθειο να αδειάζουμε πάντα το πιάτο μας. Όπως είχε γράψει ο Κλάουντιο Μάγκρις στην «Κοριέρε ντέλα Σέρα»: «Κάποτε, ένας από τους γιους μου, ξέροντας το συνήθειό μου και βλέποντας ότι δεν μου άρεσε το φαΐ, κάθε τόσο μου ξαναγέμιζε κρυφά το πιάτο, βέβαιος πως μέσα στην αφηρημάδα μου εγώ θα εξακολουθούσα να το αδειάζω».Τα παιδιά των πατεράδων μας αναμφίβολα έζησαν καλύτερα από εκείνους, επειδή βρήκαν το τραπέζι στρωμένο.Η επέλαση προς τη μεσαία τάξη απαιτούσε ιδρώτα και οι γενιές του `60 και του `70 πρόσφεραν φρέσκιες ιδέες, φαντασία, αισθητική και μια διαφορετική ηθική...Ο κόσμος άλλαξε, η κοινωνία μεταλλάχθηκε, καινούργιες ταξικότητες εμφανίστηκαν, νέα ήθη αναδύθηκαν...Μα -όπως είχε γράψει ο Ρούσσος Βρανάς- ήρθε μια στιγμή που οι τραπεζίτες και οι
βιομήχανοι δεν έβλεπαν πια με καλό μάτι την προκοπή τους, επειδή ήθελαν να πλουτίσουν κι άλλο. Ποιος πλήρωσε τον λογαριασμό; Τα παιδιά των παιδιών των πατεράδων μας. Τους έκοψαν τον μισθό, τους έβαλαν ενέχυρο το σπίτι, τους έκλεψαν την ασφάλιση, τους έβαλαν να τρέχουν και να μη φτάνουν, ανοίγοντας μιαν άβυσσο κάτω από τα πόδια τους.Τα παιδιά μας είναι η πρώτη γενιά στην ιστορία που αναγκάζεται να ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη. Δυσκολεύονται να βρουν ένα πιάτο φαΐ κι επιστρέφουν στο πατρικό σπίτι. Τρεις γενιές. Από την κόλαση στον παράδεισο και από τον παράδεισο στην κόλαση.Τ ο σίγουρο είναι ότι κάποτε θάρθουν καλύτερες εποχές. Αλλά αυτή είναι η δική μας εποχή και σε αυτή- δυστυχώς- εμείς ζούμε. Και αν δεν κάνουμε κάτι εδώ και τώρα να την αλλάξουμε θα μας πάρει μαζί της όπως οι Φαραώ τους υποτακτικούς τους στις πυραμίδες.

ΕΙΠΑΝ....

Φράσεις ιστορικών προσωπικοτήτων για την ηρωισμό των Ελλήνων στρατιωτών στο Β' Π.Π

Η αυτοθυσία των Ελλήνων στρατιωτών που πολέμησαν με... αυταπάρνηση και ηρωισμό τον υπεράριθμο στρατό της φασιστικής Ιταλίας και τις πολεμικές μηχανές της Βέρμαχτ και των SS της Χιτλερικής Γερμανίας έκανε πολλά... ιστορικά πρόσωπα του Β' Π.Π., εχθρούς και συμμάχους, να μιλήσουν με τα εγκωμιαστικότερα λόγια για τον Έλληνα στρατιώτη.

Παρακάτω παρατίθενται φράσεις όπως της αποτύπωσε η ιστορία:

"Χάριν της ιστορικής αλήθειας πρέπει να επιβεβαιώσω ότι μόνο οι Έλληνες, απ’ όλους τους αντιπάλους που μας αντιμετώπισαν, πολέμησαν με το μεγαλύτερο θάρρος και περισσότερο αψήφισαν το θάνατο.."

Adolph Ηitler, Γερμανός πολιτικός, ηγέτης του Εργατικού Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος (NSDAP) και δικτάτορας της Ναζιστικής Γερμανίας.

(Από ομιλία του στο Reichstag στις 4 Μαΐου 1941)

«Η λέξη ηρωισμός φοβάμαι ότι δεν αποδίδει στο ελάχιστο τις πράξεις αυτοθυσίας των Ελλήνων, οι οποίες ήταν ο καθοριστικός παράγοντας για τη νικηφόρα έκβαση της κοινής προσπάθειας των εθνών, κατά τη διάρκεια του Β’ ΠΠ, για την ανθρώπινη ελευθερία και την αξιοπρέπεια.

Εάν δεν ήταν η ανδρεία των Ελλήνων και το θάρρος τους, η έκβαση του Β’ ΠΠ θα ήταν ακαθόριστη."

Winston Churchill, Βρετανός πολιτικός και πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πόλεμου

(Παραφρασμένο από μια από τις ομιλίες του στο βρετανικό Κοινοβούλιο στις 24 Απριλίου 1941)

"Λυπάμαι επειδή γερνώ και δεν θα ζήσω πολύ για να ευχαριστήσω τους Έλληνες, των οποίων η αντίσταση ήταν αποφασιστική για το Β’ ΠΠ."

Joseph Stalin, ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης

(Από μια ομιλία στο ραδιοσταθμό της Μόσχας στις 31 Ιανουαρίου 1943 μετά από τη νίκη του Stalingrad και τη συνθηκολόγηση της 6ης γερμανικής στρατιάς υπό τον στρατηγό Von Paulus).

"Ανεξάρτητα από αυτό που οι μελλοντικοί ιστορικοί θα πουν, αυτό που μπορούμε να πούμε τώρα, είναι ότι η Ελλάδα έδωσε στο Μussolini ένα αξέχαστο μάθημα, ότι ήταν το κίνητρο για την επανάσταση στη Γιουγκοσλαβία, ότι κράτησε τους Γερμανούς στην ηπειρωτική χώρα και στην Κρήτη για έξι εβδομάδες, ότι ανέτρεψε τη χρονολογική σειρά όλων των σχεδίων της Γερμανικής Ανώτατης Διοίκησης και έφερε έτσι μια γενική αντιστροφή ολόκληρης της πορείας του πολέμου και νικήσαμε."

Sir Robert Antony Eden, Υπουργός Πολέμου και Εξωτερικού της Μεγάλης Βρετανίας 1940-1945, Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας 1955-1957

(Παράφραση από μια ομιλία του στο βρετανικό Κοινοβούλιο 24/09/1942)

"Δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι η Ελλάδα ανέτρεψε τα σχέδια της Γερμανίας στην ολότητά τους και την ανάγκασε να αναβάλει την επίθεση στη Ρωσία για έξι εβδομάδες.

Αναρωτιόμαστε ποια θα ήταν θέση της Σοβιετικής Ένωσης χωρίς την Ελλάδα."

Sir Harold Leofric George Alexander, Βρετανός στρατηγός κατά τη διάρκεια του Β’ ΠΠ

(Παράφραση από μια ομιλία του στο βρετανικό Κοινοβούλιο στις 28 Οκτωβρίου 1941)

"Είμαι ανίκανος να δώσω το κατάλληλο εύρος της ευγνωμοσύνης που αισθάνομαι για την ηρωϊκή αντίσταση του λαού και των ηγετών της Ελλάδας."

Charles de Gaul, Γάλλος στρατηγός και πολιτικός

(Από μια ομιλία του στο γαλλικό Κοινοβούλιο μετά από το τέλος του Β’ ΠΠ).

"Η Ελλάδα είναι το σύμβολο της βασανισμένης, ματωμένης αλλά ζωντανής Ευρώπης.
Δεν ήταν ποτέ μια ήττα τόσο αξιότιμη για εκείνους που την υπέστησαν."

Maurice Schumann, Υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας 1969-1973, μέλος της γαλλικής ακαδημίας 1974.

(Από ένα μήνυμα που απηύθυνε από το BBC του Λονδίνου στους υποδουλωμένους λαούς της Ευρώπης στις 28 Απριλίου 1941, η ημέρα που ο Ηitler κατέλαβε την Αθήνα μετά από έξι μηνών πόλεμο ενάντια στο Μussolini και έξι εβδομάδες ενάντια στο Ηitler).

"Πολεμήσατε άοπλοι και νικήσατε, μικροί ενάντια σε μεγάλους.

Σας οφείλουμε ευγνωμοσύνη, επειδή μας δώσατε το χρόνο να υπερασπιστούμε την πατρίδα μας.

Ως Ρώσοι και ως άνθρωποι σας ευχαριστούμε."

Μόσχα, ανακοίνωση ραδιοσταθμού τη στιγμή της επίθεσης του Ηitler στην ΕΣΣΔ

"Ο πόλεμος με την Ελλάδα απέδειξε ότι τίποτα δεν είναι σίγουρο στα στρατιωτικά και ότι πάντα μας περιμένουν εκπλήξεις."

Benito Mussolini, Ιταλός πολιτικός, ιδρυτής και ηγέτης του φασιστικού κόμματος που διοίκησε την Ιταλία υπό δικτατορικό καθεστώς

(Από ομιλία του στις 10 Μαΐου 1941)

"Στην 28η Οκτωβρίου 1940 στην Ελλάδα δόθηκε μια προθεσμία τριών ωρών για να αποφασίσει σχετικά με τον πόλεμο ή την ειρήνη, αλλά ακόμα κι αν δίνονταν τρεις ημέρες ή τρεις εβδομάδες ή τρία έτη, η απάντηση θα ήταν η ίδια.

Οι Έλληνες δίδαξαν την αξιοπρέπεια στο πέρασμα των αιώνων.

Όταν όλος ο κόσμος έχασε την ελπίδα του, οι Έλληνες τόλμησαν να αμφισβητήσουν το αήττητο του γερμανικού τέρατος, υψώνοντας απέναντι του το υπερήφανο πνεύμα της ελευθερίας."

και

''Η ηρωική προσπάθεια των Ελλήνων... Ενάντια στην επίθεση της Γερμανίας, αφού νίκησαν τόσο βροντερά τους Ιταλούς στην προσπάθειά τους να εισβάλουν στο ελληνικό χώμα, γέμισε τις καρδιές των Αμερικανών με ενθουσιασμό και κίνησε την συμπάθεια τους.''

Franklin D Roosevelt, 32ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής (1933 - 1945)

Στις 10 Απριλίου 1941, μετά από την ελληνική συνθηκολόγηση με τη Γερμανία, τα βόρεια οχυρά της Ελλάδας παραδίνονται.

Οι Γερμανοί εκφράζοντας το θαυμασμό τους στους Έλληνες στρατιώτες, δήλωσαν ότι είναι τιμημένοι και υπερήφανοι έχοντας ως αντίπαλό τους έναν τέτοιο στρατό και ζήτησαν να επιθεωρήσει ο Έλληνας διοικητής το γερμανικό στρατό σε μια ένδειξη τιμής και αναγνώρισης!

Η γερμανική σημαία αναρτήθηκε μόνο μετά την πλήρη απόσυρση του ελληνικού στρατού

Ένας Γερμανός αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας δήλωσε στο διοικητή της ομάδας μεραρχιών ανατολικής Μακεδονίας, υποστράτηγο Δέδε, ότι ο Ελληνικός Στρατός ήταν ο πρώτος στρατός στον οποίο τα μαχητικά αεροπλάνα Stuka δεν προκάλεσαν τον πανικό.

"Οι στρατιώτες σας" είπε, "αντί της μανιώδους φυγής, όπως έκαναν στη Γαλλία και στην Πολωνία, μας πυροβολούσαν από τις θέσεις τους."

ΟΧΙ

Πορεία προς το μέτωπο

Από factorx στις 28/10/2013

Ξημερώνοντας τ’ Αγιαννιού, με την αύριο των Φώτων, λάβαμε τη διαταγή να κινήσουμε πάλι μπροστά, για τα μέρη όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες. Έπρεπε, λέει, να πιάσουμε τις γραμμές που κρατούσανε ως τότε οι Αρτινοί, από Χειμάρρα ως Τεπελένι. Λόγω που εκείνοι πολεμούσανε απ’ την πρώτη μέρα, συνέχεια, κι είχαν μείνει σχεδόν
οι μισοί και δεν αντέχανε άλλο.
Δώδεκα μέρες κιόλας είχαμε μεις πιο πίσω, στα χωριά. Κι απάνω που συνήθιζε τ’ αυτί μας πάλι στα γλυκά τριξίματα της γης, και δειλά συλλαβίζαμε το γάβγισμα του σκύλου ή τον αχό της μακρινής καμπάνας, να που ήταν ανάγκη, λέει, να γυρίσουμε στο
μόνο αχολόι που ξέραμε: στο αργό και στο βαρύ των κανονιών, στο ξερό και
στο γρήγορο των πολυβόλων.
Νύχτα πάνω στη νύχτα βαδίζαμε ασταμάτητα, ένας πίσω απ’ τον άλλο, ίδια τυφλοί.
Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι από τη λάσπη, όπου, φορές, εκαταβούλιαζε ίσαμε το γόνατο. Επειδή το πιο συχνά ψιχάλιζε στους δρόμους έξω, καθώς μες στην ψυχή μας.
Και τις λίγες φορές όπου κάναμε στάση να ξεκουραστούμε, μήτε που αλλάζαμε κουβέντα, μονάχα σοβαροί και αμίλητοι, φέγγοντας μ’ ένα μικρό δαδί, μία – μία εμοιραζόμασταν
τη σταφίδα.
Ή φορές πάλι, αν ήταν βολετό, λύναμε βιαστικά τα ρούχα και ξυνόμασταν με λύσσα ώρες πολλές, όσο να τρέξουν τα αίματα. Τι μας είχε ανέβει η ψείρα ως το λαιμό, κι ήταν αυτό πιο κι απ’ την κούραση ανυπόφερτο. Τέλος, κάποτε ακουγότανε στα σκοτεινά η σφυρίχτρα, σημάδι ότι κινούσανε, και πάλι σαν τα ζα τραβούσαμε μπροστά να κερδίσουμε δρόμο, πριχού ξημερώσει και μας βάλουνε στόχο τ’ αερόπλανα.
Επειδή ο Θεός δεν κάτεχε από στόχους ή τέτοια, κι όπως το ΄χε συνήθειο του,
στην ίδια πάντοτε ώρα ξημέρωνε το φως.
Τότες, χωμένοι μες στις ρεματιές, γέρναμε το κεφάλι, από το μέρος το βαρύ, όπου δεν βγαίνουνε όνειρα. Και τα πουλιά μας θύμωναν, που δεν δίναμε τάχα σημασία στα λόγια τους – ίσως και που ασκημίζαμε χωρίς αιτία την πλάση. Άλλης λογής εμείς χωριάτες,
μ’ άλλω λογιώ ξινάρια και σιδερικά στα χέρια μας, που ξορκισμένα να ΄ναι.
Δώδεκα μέρες κιόλας, είχαμε μεις πιο πίσω στα χωριά κοιτάξει σε κατρέφτη, ώρες πολλές, το γύρο του προσώπου μας. Κι απάνω που συνήθιζε ξανά το μάτι μας
τα γνώριμα παλιά σημάδια, και δειλά συλλαβίζαμε το χείλο το γυμνό ή το χορτάτο από
τον ύπνο μάγουλο, να που τη δεύτερη τη νύχτα σάμπως πάλι αλλάζαμε, την τρίτη ακόμη πιο πολύ, την ύστερη, την τέταρτη, πια φανερό, δεν ήμασταν οι ίδιοι.
Μόνε σα να πηγαίναμε μπουλούκι ανάκατο, θαρρούσες, απ’ όλες τις γενιές και τις χρονιές, άλλοι των τωρινών καιρών κι άλλοι πολλά παλιών, που ΄χαν λευκάνει
απ’ τα περίσσια γένια. Καπεταναίοι αγέλαστοι με το κεφαλοπάνι, και παπάδες θερία, λοχίες του 97 ή του 12, μπαλτζήδες βλοσυροί πάνου απ’ τον ώμο σειώντας το πελέκι, απελάτες και σκουταροφόροι με το αίμα επάνω τους ακόμη Βουλγάρων και Τούρκων.
Όλοι μαζί, δίχως μιλιά, χρόνους αμέτρητους αγκομαχώντας πλάι – πλάι, διαβαίναμε
τις ράχες, τα φαράγγια, δίχως να λογαριάζουμε άλλο τίποτε. Γιατί καθώς όταν βαρούν απανωτές αναποδιές τους ίδιους τους ανθρώπους πάντα, συνηθάν εκείνοι στο Κακό, τέλος του αλλάζουν όνομα, το λεν Γραμμένο ή Μοίρα – έτσι κι εμείς επροχωρούσαμε
ίσια πάνου σ’ αυτό που λέγαμε Κατάρα, όπως θα λέγαμε Αντάρα ή Σύγνεφο.
Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι απ’ τη λάσπη όπου φορές εκαταβούλιαζε ίσαμε
το γόνατο.
Επειδή το πιο συχνά, ψιχάλιζε στους δρόμους έξω καθώς μες στην ψυχή μας.
Κι ότι ήμασταν σιμά πολύ στα μέρη όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες, μήτε αρρώστους και γερούς, μήτε φτωχούς και πλούσιους, το καταλαβαίναμε. Γιατί κι ο βρόντος πέρα, κάτι σαν καταιγίδα πίσω απ’ τα βουνά, δυνάμωνε ολοένα, τόσο που
καθαρά στο τέλος να διαβάζουμε το αργό και το βαρύ των κανονιών, το ξερό και
το γρήγορο των πολυβόλων.
Ύστερα και γιατί, ολοένα πιο συχνά, τύχαινε τώρα ν’ απαντούμε, απ’ τ’ άλλο μέρος να ΄ρχονται, οι αργές οι συνοδείες με τους λαβωμένους. Όπου απιθώνανε χάμου τα φορεία οι νοσοκόμοι, με τον κόκκινο σταυρό στο περιβραχιόνιο, φτύνοντας μέσα στις παλάμες, και το μάτι τους άγριο για τσιγάρο. Κι όπου κατόπι σαν ακούγανε για που τραβούσαμε, κουνούσαν το κεφάλι, αρχινώντας ιστορίες για σημεία και τέρατα.
Όμως εμείς το μόνο που προσέχαμε ήταν εκείνες οι φωνές μέσα στα σκοτεινά,
που ανέβαιναν, καυτές ακόμη από την πίσσα του βυθού ή το θειάφι.
«Όι, όι, μάνα μου», «όι, όι, μάνα μου», και κάποτε, πιο σπάνια, ένα πνιχτό μουσούνισμα, ίδιο ροχαλητό, που ΄λεγαν, όσοι ξέρανε, είναι αυτός ο ρόγχος του θανάτου.
Ήταν φορές που εσέρνανε μαζί τους κι αιχμαλώτους, μόλις πιασμένους λίγες ώρες πριν, στα ξαφνικά γιουρούσια που κάναν τα περίπολα. Βρωμούσανε κρασί τα χνώτα τους,
κι οι τσέπες τους γιομάτες κονσέρβα ή σοκολάτες. Όμως εμείς δεν είχαμε, ότι κομμένα τα γιοφύρια πίσω μας, και τα λίγα μουλάρια μας κι εκείνα ανήμπορα μέσα στο χιόνι και
στη γλιστράδα της λασπουριάς.
Τέλος, κάποια φορά, φανήκανε μακριά οι καπνοί που ανέβαιναν μεριές-μεριές, κι οι πρώτες στον ορίζοντα κόκκινες, λαμπερές φωτοβολίδες.
Απ’ το «Άξιον Εστί» του Οδυσσέα Ελύτη

ΩΡΑ

ΑΛΛΑΖΕΙ Η ΩΡΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ...

Μία επιπλέον ώρα ύπνου θα κερδίσουμε από την Κυριακή 27 Οκτωβρίου οπότε θα αρχίσει να ισχύει η χειμερινή ώρα. Στις 4.00 τα ξημερώματα της Κυριακής οι δείκτες του ρολογιού θα πρέπει να γυρίσουν μία ώρα πίσω και να δείξουν 3.00

ΕΜΒΟΛΙΟ

Το Νοέμβριο οι ρίψεις εμβολίου δολώματος για τη λύσσα,στην Ήπειρο

Από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων έχει εκπονηθεί και υλοποιείται πρόγραμμα εμβολιασμού των αλεπούδων κατά της λύσσας. Τα δολώματα- εμβόλια διανέμονται με αεροσκάφη και σύμφωνα με τον προγραμματισμό που έγινε στις περιοχές της Ηπείρου οι ρίψεις θα γίνουν εντός του Νοεμβρίου. Τα δολώματα, όπως εικονίζονται στη φωτογραφία, έχουν χρώμα καφέ (μοιάζουν με σοκολάτα) και έχουν μυρωδιά ψαριού που ελκύει τις αλεπούδες και απωθεί τους ανθρώπους. Στο εσωτερικό τους περιέχουν πλαστική κάψουλα γεμάτη με εμβόλιο (εξασθενημένος ιός λύσσας) σε υγρή μορφή. Το Υπουργείο επισημαίνει την

προσοχή των πολιτών, ενημερώνοντας ότι δεν υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης αν το εμβόλιο δόλωμα είναι άθικτο και όχι κατεστραμμένο και δεν υπάρχει επαφή με το υγρό της κάψουλας. Ωστόσο συστήνει να μην ακουμπάτε το εμβόλιο δόλωμα με γυμνά χέρια.

ΕΙΠΑΝ....

Πλάτωνας

---

Oct 10, 2013

Αυτή και μόνο είναι η ρίζα από όπου ξεπετιέται ένας τύραννος: όταν εμφανίζεται για πρώτη φορά ως προστάτης.

ΠΒΑ (ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΒΛΑΧΙΚΗ ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑ)

Συνεδρίαση της Παγκόσμιας Βλαχικής Αμφικτιονίας στην τοπική κοινότητα Σμίξης Γρεβενών

Συνεδρίασε το ΔΣ της Παγκόσμιας Βλαχικής Αμφικτιονίας στην τοπική κοινότητα Σμίξης του Δήμου Γρεβενών.

Ανάμεσα σε άλλα ζητήματα συζητήθηκε η μέχρι τώρα πορεία και οι ..

δράσεις του οργάνου καθώς και η εξέλιξη των επόμενων δραστηριοτήτων του. Συγκεκριμένα το ΔΣ της ΠΒΑ απασχόλησε η διοργάνωση της 5ης ανοιχτής Συνδιάσκεψης στις 2 Νοεμβρίου στη Φρανκφούρτη (Γερμανία).

Έλαβαν μέρος τα μέλη του ΔΣ της Παγκόσμιας Βλαχικής Αμφικτιονίας: Μιχάλης Μαγειρίας (πρόεδρος ΠΒΑ και ΠΟΠΣΒ, Ελλάδα), Θανάσης Πότσης (Ένωση Βλάχων Αλβανίας, Αλβανία), Άρμπεν Λένα (Σύλλογος «Μάνδρα» Κορυτσάς, Αλβανία), Βασίλης Αμπατζή (πρόεδρος του Συλλόγου «Άγιος Νικόλαος» Κρουσόβου, ΠΓΔΜ), Βασίλης Γκερμότσης (Γερμανία) και Κυριάκος Λιούτας (Καναδάς).