Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013
Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013
ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ
«Ραγιάδες έχεις, μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι… των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι». Κ. Παλαμάς
Dec 29, 2013
Το 1908 η Ελλάδα γι άλλη μια φορά είναι ταπεινωμένη. Μετά την πτώχευση του Τρικούπη και τις ήττες, οι δανειστές ελέγχουν την πολιτική και οικονομική ζωή της χώρας.Ίντριγκες, ψέμματα, φόροι και χαράτσια.
Ο λαός πεινάει. Όχι όπως σήμερα, αλλά σαφώς χειρότερα.
Δεν υπάρχει καμία αισιοδοξία και ο Κωστής Παλαμάς γράφει το ποίημα «Γύριζε».
Με ποιητική ακρίβεια, μιλάει ευθέως για «την πόρνη Ρωμιοσύνη, τον περίγελο των Ευρωπαίων, τους στέρφους μανταρίνους και το ρωμιό που ξανάσκυψε να γίνει σκλάβος».
Κρίμα που δε διαβάσαμε τους στίχους του στα λεωφορεία…
Γύριζε
Γύριζε, μη σταθείς ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη
ο ψεύτης είδωλο είναι εδώ, το προσκυνά η πλεμπάγια
η Αλήθεια τόπο να σταθή για μια στιγμή δε θάβρη.
Αλάργα. Νέκρα της ψυχής της χώρας τα μουράγια.
Η Πολιτεία λωλάθηκε, κι απόπαιδα τα κάνει
το Νου, το Λόγο, την Καρδιά, τον Ψάλτη, τον Προφήτη
κάθε σπαθί κάθε φτερό, κάθε χλωρό στεφάνι
στη λάσπη. Σταύλος ο ναός, μπουντρούμι και το σπίτι.
Από θαμπούς δερβίσηδες και στέρφους μαναταρίνους,
κι από τους χαλκοπράσινους η Πολιτεία πατιέται.
Χαρά στους χασομέρήδες! Χαρά στους Αρλεκίνους!
Σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται.
Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα
ραγιάδες έχεις, μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι
κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα
των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι.
Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι
και Μαμμωνάδες βάρβαροι και χαύνοι λεβαντίνοι
λύκοι, κοπάδια, οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι
και οι χαροκόποι αδιάντροποι, και πόρνη η Ρωμιοσύνη!
Κωστής Παλαμάς
Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
Υγεία πάνω απ’όλα και ας πάρουμε επιτέλους τη ζωή μας στα χέρια μας…για να είναι τα τελευταία δύσκολα
Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013
ΣΥΒΟΤΑ
εκεμβρίου 2013
ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ:Στις 12 Ιουνίου το πρώτο κρουαζιερόπλοιο στα Σύβοτα
Στις 12 Ιουνίου του 2014 θα δέσει στα Σύβοτα το πρώτο
κρουαζιερόπλοιο.Πρόκειται για ένα γεγονός με τεράστια σημασία όχι μόνο
για το Νομό Θεσπρωτίας αλλά για ολόκληρη την Ήπειρο, καθώς αποτυπώνει
στην πράξη τις δυνατότητες που έχει η περιοχή να προσελκύσει ένα είδος
τουρισμού, που μέχρι πριν λίγα χρόνια ήταν άγνωστο αλλά αναπτύσσεται με
ταχύτατους ρυθμούς στις μεγαλύτερες χώρες του κόσμου.Η ημερομηνία άφιξης
του κρουαζιερόπλοιου ανακοινώθηκε επίσημα από την εταιρία seabourn.Το
κρουαζιερόπλοιο seabourn spirit θα ξεκινήσει από τη Βενετία και θα
ταξιδέψει μέχρι τη Μύκονο, με πέντε σταθμούς στην ΕλλάδαΣύμφωνα με την
ανακοίνωση της εταιρείας στα πανέμορφα Σύβοτα θα μείνει από τις 10 το
πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα.Το ίδιο πλοίο έχει ήδη ανακοινώσει
εβδομαδιαίες αφίξεις στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας για όλη τη διάρκεια του
καλοκαιριού και μέχρι τις 20 Οκτωβρίου.Πρόκειται για υπερπολυτελές
κρουαζιερόπλοιο του οποίου οι τιμές για τους Έλληνες είναι απλησίαστες
ακόμη κι αν τα έσοδά τους είναι σε επίπεδο βουλευτικών αποζημιώσεων.
Μεταφέρει κατά
κύριο λόγο Αμερικανούς τουρίστες και σίγουρα ανοίγει νέους δρόμους και για την τουριστική ανάπτυξη και προβολή της Ηπείρου.
κύριο λόγο Αμερικανούς τουρίστες και σίγουρα ανοίγει νέους δρόμους και για την τουριστική ανάπτυξη και προβολή της Ηπείρου.
Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013
ΛΗΣΤΕΙΑ
Έκλεψαν όλες τις οικονομίες γριούλας 104 ετών! Προσοχή στις ομάδες Ρομά που οργώνουν τα χωριά
Σπίτια ηλικιωμένων είχε στοχοποιήσει
ομάδα Ρομά το τελευταίο διάστημα. Οι αναφορές για τέτοιες επισκέψεις που
είχε δεχθεί η Αστυνομία ήταν πολλές και από διαφορετικά σημεία του
Νομού.
Κάποιοι από τους πολίτες ήταν
προσεκτικοί στις επισκέψεις αυτές. Άλλοι όχι τόσο όσο έπρεπε, με
αποτέλεσμα οι Ρομά να βρίσκουν το χρόνο και τον τρόπο και να αδειάζουν
τα σπίτια!
Κάτι τέτοιο έκαναν και στο Ωραιόκαστρο Πωγωνίου.
Θύμα αυτή τη φορά ήταν μία γριούλα, ετών 104!
Το σπίτι της επισκέφθηκαν τρεις
γυναίκες. Με τη μέθοδο της απασχόλησης κατάφεραν να πάρουν το ποσό των
δύο χιλιάδων ευρώ, όλες τις οικονομίες που είχε η 104χρονη και στη
συνέχεια να επιβιβαστούν σε ΙΧ αυτοκίνητο όπου τις περίμεναν δύο άνδρες
συνεργοί τους.
Αστυνομικοί που ενημερώθηκαν για το
περιστατικό, εντόπισαν σε σύντομο χρονικό διάστημα το Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο
στο οποίο επέβαιναν οι πέντε δράστες και τους προσήγαγαν στο Αστυνομικό
Τμήμα Δελβινακίου, όπου αναγνωρίσθηκαν από την παθούσα και συνελήφθησαν.
Οι δράστες εντοπίστηκαν στο 9ο
χιλιόμετρο της Εθνικής Οδού Καλπακίου - Κακαβιάς, στο πλαίσιο της
αυτόφωρης διαδικασίας, από αστυνομικούς του Αστυνομικού Τμήματος
Δελβινακίου με τη συνδρομή αστυνομικών του Τμήματος Συνοριακής Φύλαξης
Μαστοροχωρίων.
Συνολικά συνελήφθησαν πέντε ημεδαποί
Ρομά, τρεις γυναίκες, ηλικίας 45, 47 και 43 ετών και δύο άντρες, ηλικίας
25 και 26 ετών, σε βάρος των οποίων σχηματίστηκε δικογραφία για
διακεκριμένη περίπτωση κλοπής.
Επιπλέον, από την αστυνομική έρευνα
προέκυψε ότι σε βάρος της 43χρονης εκκρεμούσε απόφαση του Πενταμελούς
Εφετείου Ιωαννίνων, ποινής φυλάκισης 10 μηνών για κλοπή και απόπειρα
κλοπής κατ' εξακολούθηση, ενώ σε βάρος της 45χρονης εκκρεμούσε το μέτρο
της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα μας, συνεπεία δικαστικής απόφασης.
Την προανάκριση διενεργεί το Αστυνομικό
Τμήμα Δελβινακίου, ενώ ερευνάται η συμμετοχή τους στην τέλεση και άλλων
παρόμοιων αξιόποινων πράξεων.
Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2013
ΓΙΑΝΝΕΝΑ
ΓΙΑΝΝΕΝΑ: Τοπίο στην ομίχλη…
Πυκνή ομίχλη καλύπτει την πόλη από τα ξημερώματα
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Πυκνή ομίχλη καλύπτει την πόλη των Ιωαννίνων από τα ξημερώματα Ιδιαίτερα στις πιο χαμηλές περιοχές η ορατότητα είναι ιδιαίτερα περιορισμένη . Συνιστάται σε οδηγούς και πεζούς να κινούνται με μεγάλη προσοχή στο οδόστρωμα.Δείτε από τις φωτογραφίες του epirusgate,την εικόνα που παρουσιάζουν σήμερα τα Γιάννενα:
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Πυκνή ομίχλη καλύπτει την πόλη των Ιωαννίνων από τα ξημερώματα Ιδιαίτερα στις πιο χαμηλές περιοχές η ορατότητα είναι ιδιαίτερα περιορισμένη . Συνιστάται σε οδηγούς και πεζούς να κινούνται με μεγάλη προσοχή στο οδόστρωμα.Δείτε από τις φωτογραφίες του epirusgate,την εικόνα που παρουσιάζουν σήμερα τα Γιάννενα:
Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013
ΞΥΛΟΣΟΜΠΕΣ
Η αιθαλομίχλη «σκέπασε» τα Γιάννενα!!!
Αποπνικτική είναι η ατμόσφαιρα στα Ιωάννινα καθώς από τις 18:00 το
απόγευμα της Παρασκευής πυκνό νέφος αιθαλομίχλης καλύπτει την πόλη.Οι
πολύ χαμηλές θερμοκρασίες που επικρατούν σε συνδυασμό με την αδυναμία
πολλών νοικοκυριών να αγοράσουν πετρέλαιο, είχε σαν αποτέλεσμα οι
περισσότεροι να επιλέξουν να ανάψουν τζάκια και ξυλόσομπες για να
ζεσταθούν.Πολίτες των Ιωαννίνων που κυκλοφορούν στους δρόμους της πόλης
λένε πως αισθάνονται ενοχλήσεις στο λαιμό και ορισμένοι δυσφορία.Ο
καθηγητής της Φυσικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Παύλος Κασωμένος ανέφερε
ότι δεν είναι γνωστό πόσα μικρογραμμάρια μικροσωματιδίων έχουμε στην
ατμόσφαιρα, διότι ο σταθμός μέτρησης βρίσκεται σε συντήρηση, ωστόσο
υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση από αυτό που φαίνεται.Ο καθηγητής συνιστά σε
τέτοιες περιπτώσεις οι πολίτες να
αποφεύγουν την ώρα της έξαρσης του φαινομένου να κυκλοφορούν για πολλή ώρα στο δρόμο, ειδικά οι ευαίσθητες ομάδες του πληθυσμού όπως τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι.
αποφεύγουν την ώρα της έξαρσης του φαινομένου να κυκλοφορούν για πολλή ώρα στο δρόμο, ειδικά οι ευαίσθητες ομάδες του πληθυσμού όπως τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι.
Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2013
ΠΕΘΑΝΕ Ο ΝΕΛΣΟΝ ΜΑΝΤΕΛΑ
Ορισμένα από τα σημαντικότερα λόγια του Νέλσον Μαντέλα
«Στη διάρκεια της ζωής μου έχω αφιερώσει τον εαυτό μου στον αγώνα του αφρικανικού λαού. Έχω αγωνιστεί εναντίον της κυριαρχίας των λευκών και έχω αγωνιστεί ενάντια στην κυριαρχία των μαύρων. Έχω στην καρδιά μου το ιδανικό μιας δημοκρατικής και ελεύθερης κοινωνίας στην οποία όλοι οι άνθρωποι θα συμβιώνουν αρμονικά με ίσες ευκαιρίες. Είναι ένα ιδανικό που ελπίζω να ζήσω αρκετά ώστε να το δω να υλοποιείται. Αλλά, Θεέ μου, αν χρειαστεί, είναι ένα ιδανικό για το οποίο είμαι έτοιμος να πεθάνω», είχε πει κατά τη διάρκεια της δίκης του στις 20 Απριλίου του 1964.
«Στέκομαι εδώ μπροστά σας όχι ως προφήτης αλλά ως ταπεινός υπηρέτης του λαού. Οι ακούραστες και οι ηρωικές σας θυσίες έχουν καταστήσει δυνατό για εμένα να βρίσκομαι εδώ σήμερα. Για τον λόγο αυτόν εναποθέτω τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου στα χέρια σας», είχε δηλώσεις στις 11 Φεβρουαρίου 1990 όταν απελευθερώθηκε από τη φυλακή.
«Η ώρα για την επούλωση των πληγών έχει έρθει… η στιγμή για να γεφυρωθεί το χάσμα που μας χωρίζει έχει έρθει. Η ώρα να χτίσουμε βρίσκεται στα χέρια μας», είχε πει κατά την ορκωμοσία του ως πρόεδρος της Νότιας Αφρικής στις 10 Μαΐου 1994.
«Κανείς δεν γεννιέται μισώντας τον πλησίον του εξαιτίας του χρώματος του δέρματός του ή του παρελθόντος ή της θρησκείας. Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να μισούν κι αν μάθουν να μισούν, μπορούν να μάθουν και πώς να αγαπούν, γιατί η αγάπη έρχεται πιο φυσικά στην ανθρώπινη καρδιά από ότι το αντίθετό της», ανέφερε στην αυτοβιογραφία του με τίτλο Long Way To Freedom.
«Αυτό που έχει σημασία στη ζωή δεν είναι μόνο το γεγονός ότι έχουμε ζήσει. Η διαφορά έχουμε κάνει στις ζωές των άλλων είναι που καθορίζει τη σημασία της ζωής που ζούμε».
«Ζούμε σε ένα κόσμο όπου η γνώση και η πληροφόρηση έχουν κάνει τεράστια άλματα, αλλά εκατομμύρια παιδιά δεν έχουν την ευκαιρία στη μάθηση. Ζούμε σε ένα κόσμο όπου η πανδημία του AIDS απειλεί την ίδια τη δομή της ύπαρξής μας. Ωστόσο, εμείς ξοδεύουμε περισσότερα χρήματα για όπλα και όχι για τη θεραπεία και την υποστήριξη εκατομμυρίων ανθρώπων που έχουν μολυνθεί από τον ιό του HIV. Είναι ένας κόσμος όπου η ελπίδα και οι δυνατότητες μπορούν να θριαμβεύσουν. Είναι επίσης ένας κόσμος γεμάτος απελπισία, ασθένειες και πείνα», είχε πει κατά τη διάρκεια συναυλίας στο Γιοχάνεσμπουργκ στις 2 Ιουλίου 2005.
«Την τελευταία ημέρα της ζωή μου θέλω να ξέρω ότι όσοι αφήνω πίσω μου θα πουν: «Ο άνθρωπος που κείτεται εδώ έκανε το καθήκον του για τη χώρα και το λαό του», είχε δηλώσει το 1999
Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013
Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013
ΕΙΚΟΝΕΣ
Θρησκευτικά κειμήλια της Ηπείρου εντοπίστηκαν να πωλούνται στη Γερμανία
Σε γκαλερί στο Ντίσελντορφ
Σε γκαλερί στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας, εντοπίστηκαν, πρόσφατα, να πωλούνται κλεμμένες εικόνες από τα μοναστήρια και τους ιερούς ναούς της Ηπείρου. Η αποκάλυψη έγινε ύστερα από τηλεφώνημα που δέχθηκε η Περιφέρεια Ηπείρου, λόγω ανάρτησης φωτογραφιών των κλεμμένων εικόνων από μοναστήρια και ιερούς ναούς, στην επίσημη ιστοσελίδα της γκαλερί.Μάλιστα, σύμφωνα με την ίδια πηγή, ορισμένα κειμήλια φέρεται να αγοράστηκαν από κάποιον Ρώσο, ο οποίος τα δώρισε σε εκκλησία της πατρίδας του. Η εξέλιξη αυτή έρχεται σε συνέχεια εντοπισμού κλεμμένων εικόνων σε γκαλερί του Άμστερνταμ και του Λονδίνου. Ο περιφερειάρχης Ηπείρου, Αλέξανδρος Καχριμάνης κάνει λόγο για περίπου 600 κειμήλια τα οποία έχουν περιέλθει στην κατοχή αρχαιοκάπηλων.Το μπαράζ της «ιερής» λεηλασίας, ειδικά στα χωριά του Ζαγορίου, έγινε την τετραετία 2006- 2010. Ενδεικτικά, από την ιερά μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Μακρίνο, άγνωστοι, το 2007, αφαίρεσαν εικόνες, βημόθυρα, ακόμη και λειψανοθήκες. Τον Φεβρουάριο του 2008, στόχος αρχαιοκαπήλων έγινε ο ιερός ναός Γενεσίου Θεοτόκου στους Δραμεσιούς, από όπου αφαιρέθηκαν το τέμπλο, εικόνες και σταυροί. Τον Οκτώβριο του 2009, εκλάπησαν εικόνες από τον ιερό ναό Αγίου Τρύφωνα, στο Βίκο Ζαγορίου. Τον Δεκέμβριο του 2009, από τον ιερό ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κουκουλίου, πέρασαν στα χέρια ιερόσυλων εξαπτέρυγα, εικόνες και βημόθυρα. Το 2011, εκλάπησαν εικόνες από τον Προφήτη Ηλία στο Δεσποτικό.Το εγχείρημα της ανάρτησης των εικόνων και των κειμηλίων στην ιστοσελίδα της Περιφέρειας έχει φέρει αποτέλεσμα, όπως εξηγεί ο κ. Καχριμάνης.«Δεχθήκαμε, από τη στιγμή που αναρτήσαμε στο διαδίκτυο τις κλεμμένες εικόνες, διάφορες πληροφορίες. Το 2010, εντοπίστηκε μία εικόνα που ήταν κλεμμένη από ιερό ναό στο
Κουκούλι. Στη συνέχεια, το 2011, μας ενημέρωσαν ότι σε γκαλερί στο Λονδίνο, πωλείται μία εικόνα από την Καλωτά, μετά βρήκαμε και άλλες. Συγκεκριμένα, ο ιδιοκτήτης της γκαλερί στο Λονδίνο είχε 50- 60 εικόνες. Μέσω του υπουργείου Πολιτισμού, την υπόθεση ανέλαβε η ελληνική Πρεσβεία στο Λονδίνο και, σε συνεργασία με τη Σκότλαντ Γιάρντ, έκανε σπουδαία δουλειά. Ήδη, από αυτές τις εικόνες γύρισαν πίσω 18. Στη συνέχεια, μας ειδοποίησαν ότι εντόπισαν ακόμη δυο εικόνες, σε γκαλερί της Ολλανδίας, στο Άμστερνταμ. Εκεί, πωλούνταν, συνολικά, 19 κλεμμένες εικόνες από τον ιερό ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Κουκούλι».Ο περιφερειάρχης Ηπείρου πιστεύει ότι πρόκειται για ένα μεγάλο κύκλωμα, με δομή και συγκεκριμένες ομάδες, οι οποίες αναλαμβάνουν την αρπαγή, τη μεταφορά και την προώθηση των κειμηλίων στο εξωτερικό. Η ογκώδης δικογραφία, που σχηματίστηκε ύστερα από πολυετείς έρευνες των αρμόδιων Αρχών σχετικά με τη λεηλασία στα μοναστήρια και ναούς της Ηπείρου, βρίσκεται στα χέρια ανακριτή.
Σε γκαλερί στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας, εντοπίστηκαν, πρόσφατα, να πωλούνται κλεμμένες εικόνες από τα μοναστήρια και τους ιερούς ναούς της Ηπείρου. Η αποκάλυψη έγινε ύστερα από τηλεφώνημα που δέχθηκε η Περιφέρεια Ηπείρου, λόγω ανάρτησης φωτογραφιών των κλεμμένων εικόνων από μοναστήρια και ιερούς ναούς, στην επίσημη ιστοσελίδα της γκαλερί.Μάλιστα, σύμφωνα με την ίδια πηγή, ορισμένα κειμήλια φέρεται να αγοράστηκαν από κάποιον Ρώσο, ο οποίος τα δώρισε σε εκκλησία της πατρίδας του. Η εξέλιξη αυτή έρχεται σε συνέχεια εντοπισμού κλεμμένων εικόνων σε γκαλερί του Άμστερνταμ και του Λονδίνου. Ο περιφερειάρχης Ηπείρου, Αλέξανδρος Καχριμάνης κάνει λόγο για περίπου 600 κειμήλια τα οποία έχουν περιέλθει στην κατοχή αρχαιοκάπηλων.Το μπαράζ της «ιερής» λεηλασίας, ειδικά στα χωριά του Ζαγορίου, έγινε την τετραετία 2006- 2010. Ενδεικτικά, από την ιερά μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Μακρίνο, άγνωστοι, το 2007, αφαίρεσαν εικόνες, βημόθυρα, ακόμη και λειψανοθήκες. Τον Φεβρουάριο του 2008, στόχος αρχαιοκαπήλων έγινε ο ιερός ναός Γενεσίου Θεοτόκου στους Δραμεσιούς, από όπου αφαιρέθηκαν το τέμπλο, εικόνες και σταυροί. Τον Οκτώβριο του 2009, εκλάπησαν εικόνες από τον ιερό ναό Αγίου Τρύφωνα, στο Βίκο Ζαγορίου. Τον Δεκέμβριο του 2009, από τον ιερό ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κουκουλίου, πέρασαν στα χέρια ιερόσυλων εξαπτέρυγα, εικόνες και βημόθυρα. Το 2011, εκλάπησαν εικόνες από τον Προφήτη Ηλία στο Δεσποτικό.Το εγχείρημα της ανάρτησης των εικόνων και των κειμηλίων στην ιστοσελίδα της Περιφέρειας έχει φέρει αποτέλεσμα, όπως εξηγεί ο κ. Καχριμάνης.«Δεχθήκαμε, από τη στιγμή που αναρτήσαμε στο διαδίκτυο τις κλεμμένες εικόνες, διάφορες πληροφορίες. Το 2010, εντοπίστηκε μία εικόνα που ήταν κλεμμένη από ιερό ναό στο
Κουκούλι. Στη συνέχεια, το 2011, μας ενημέρωσαν ότι σε γκαλερί στο Λονδίνο, πωλείται μία εικόνα από την Καλωτά, μετά βρήκαμε και άλλες. Συγκεκριμένα, ο ιδιοκτήτης της γκαλερί στο Λονδίνο είχε 50- 60 εικόνες. Μέσω του υπουργείου Πολιτισμού, την υπόθεση ανέλαβε η ελληνική Πρεσβεία στο Λονδίνο και, σε συνεργασία με τη Σκότλαντ Γιάρντ, έκανε σπουδαία δουλειά. Ήδη, από αυτές τις εικόνες γύρισαν πίσω 18. Στη συνέχεια, μας ειδοποίησαν ότι εντόπισαν ακόμη δυο εικόνες, σε γκαλερί της Ολλανδίας, στο Άμστερνταμ. Εκεί, πωλούνταν, συνολικά, 19 κλεμμένες εικόνες από τον ιερό ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Κουκούλι».Ο περιφερειάρχης Ηπείρου πιστεύει ότι πρόκειται για ένα μεγάλο κύκλωμα, με δομή και συγκεκριμένες ομάδες, οι οποίες αναλαμβάνουν την αρπαγή, τη μεταφορά και την προώθηση των κειμηλίων στο εξωτερικό. Η ογκώδης δικογραφία, που σχηματίστηκε ύστερα από πολυετείς έρευνες των αρμόδιων Αρχών σχετικά με τη λεηλασία στα μοναστήρια και ναούς της Ηπείρου, βρίσκεται στα χέρια ανακριτή.
Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2013
ΑΡΧΑΙΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ
Αρχαία ελληνικά ανέκδοτα
Nov 21, 2013
Διαβάστε μερικά:
Είπε κάποιος στον Αρίστιππο ότι η Λαΐδα δεν τον αγαπά, αλλά προσποιείται ότι τον αγαπά. Ο Αρίστιππος απάντησε:
«Ούτε το κρασί ή το ψάρι με αγαπούν, εγώ όμως τα απολαμβάνω».
Ένας άντρας είπε στην ερωτομανή γυναίκα του:
«Τι θέλεις να κάνουμε, να φάμε ή να κάνουμε έρωτα».
Εκείνη του είπε:
«Ό,τι θέλεις, ψωμί πάντως δεν έχουμε».
Είπε κάποιος στον Διογένη:
«Οι συμπολίτες σου σε καταδίκασαν σε εξορία».
Και ο φιλόσοφος απάντησε:
«Κι εγώ τους καταδίκασα να μένουν στον τόπο τους».
Ο Διδύμων, οφθαλμίατρος της εποχής εξετάζει το μάτι μιας κοπέλας. Ο Διογένης τον βλέπει. Ξέρει ο Διογένης ότι ο Διδύμων είναι τύπος ερωτίλος, κοινώς γυναικάς. Και του λέγει «Πρόσεξε Διδύμωνα, μήπως εξετάζοντας τον οφθαλμό, φθείρεις την κόρην».
Επαινούσαν μερικοί μπροστά στον Άγη τους Ηλείους, γιατί ήταν πολύ δίκαιοι κριτές στους Ολυμπιακούς αγώνες. Ο Άγης ρώτησε με απορία:
- Και είναι τόσο σπουδαίο το ότι οι Ηλείοι μια φορά στα τέσσερα χρόνια γίνονται δίκαιοι;
Ένας πατέρας ζήτησε από τον Αρίστιππο να διδάξει τον γιο του. Ο φιλόσοφος ζήτησε αμοιβή 500 δραχμές. Ο πατέρας θεώρησε υπερβολικό το ποσό.
-«Με τόσα χρήματα», είπε, «θα μπορούσα να αγοράσω ένα ζώο».
-«Αγόρασε», είπε ο Αρίστιππος, «κι έτσι θα έχεις δύο».
Ο Διογένης ζητούσε ελεημοσύνη απο ένα άγαλμα. Όταν τον ρώτησαν γιατί
κάνει κάτι τέτοιο απάντησε:
- Εξασκούμαι στο να μην απογοητεύομαι απο την αναισθησία των ανθρώπων.
Παρακινούσαν τον Φίλιππο τον Μακεδόνα να εξορίσει κάποιον που τον κακολογούσε. Ο Φίλιππος απάντησε:
- Δεν είστε καλά! Θέλετε να τον στείλω να με κατηγορεί και σ’ άλλα μέρη;
Ένας φαλακρός έβριζε τον Διογένη. Ο φιλόσοφος γύρισε και του είπε:
«Δεν σου ανταποδίδω τις βρισιές, αλλά θα ήθελα να πω ένα «μπράβο» στις τρίχες σου, γιατί απαλλάχτηκαν από ένα κακορίζικο κεφάλι».
Ρώτησε κάποιος τον Αντισθένη τι είδους γυναίκα θα ήταν κατάλληλη για γάμο. Ο φιλόσοφος του είπε:
«Το πράγμα είναι δύσκολο. Αν παντρευτείς ωραία, θα την έχεις με άλλους κοινή, αν άσχημη, θα είναι σαν να σου επέβαλαν ποινή».
Πληροφορήθηκε ο Αριστοτέλης από κάποιον ότι μερικοί τον έβριζαν. Ο φιλόσοφος απάντησε: «Καθόλου δεν με νοιάζει. Όταν είμαι απών, δέχομαι ακόμα και να με μαστιγώνουν».
Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2013
ΟΙ ΒΛΑΧΟΙ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Οι Βλάχοι στη Γερμανία
Με πλούσιες κι ελπιδοφόρες εμπειρίες από τις επαφές με την Ομογένεια και από την ομογενειακή ζωή επέστρεψε η...
ελληνική αποστολή της Παγκόσμιας Βλαχικής
Αμφικτιονίας από το ταξίδι της στη Φρανκφούρτη στη Γερμανία όπου
πραγματοποιήθηκε η 5η Συνδιάσκεψη της Αμφικτιονίας.
Οι εργασίες της 5ης Συνδιάσκεψης έλαβαν χώρα στο «Bootshaus Burgel
Restaurant - Biergarten – Festsaal», am Maingarten στη Φρανκφούρτη το
Σάββατο 2 Νοέμβριου 2013 με τη συμμετοχή του Συλλόγου Ελλήνων Βλάχων
Όφενμπαχ - Φρανκφούρτης, του Συνδέσμου Κεφαλοβρυσιτών Γερμανίας, του
Πανελλήνιου Βλάχικου Συλλόγου AUGSBURG und SCHWABEN και του Συλλόγου
Κοκινοπλιτών Μονάχου, μεγάλου αριθμού ομογενών και της ελληνικής
αποστολής.
Τις εργασίες της Συνδιάσκεψης παρακολούθησαν η Γενική Πρόξενος της
Ελλάδος στη Φρανκφούρτη κ. Ευθαλία Κακιοπούλου, ομογενειακοί παράγοντες
από την Παμμακεδονική, την Πανηπειρωτική Ομοσπονδία Ευρώπης με τον
πρόεδρο της κ. Σπύρο Κωσταδήμα, την Ποντιακή Αδελφότητα και τους
Γρεβενιώτες της Γερμανίας
Ανοίγοντας τις εργασίες της 5ης Συνδιάσκεψης ο πρόεδρος της Παγκόσμιας
Βλαχικής Αμφικτιονίας και της ΠΟΠΣΒ κ. Μιχάλης Μαγειρίας ανέφερε στην
εισήγηση του: «Εμείς (ΠΟΠΣΒ) πήραμε την πρωτοβουλία κι ιδρύσαμε την
Παγκόσμια Βλαχική Αμφικτιονία, με έδρα το Μέτσοβο στην Πατρίδα μας. Η
Αμφικτιονία καλείται να αναλάβει τον ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο της
επανασύνδεσης της ελληνικής βλαχόφωνης διασποράς με το μητροπολιτικό
κέντρο ώστε να αναδείξει με ενάργεια και κατά τρόπο εξωστρεφή και
δυναμικό, μέσα κι έξω απ’ την Ελλάδα:
- τη γνήσια και αυθεντική έκφραση της βλαχόφωνης ρωμιοσύνης,
- και να προβάλλει την ιστορική της ταυτότητα και τις ιστορικές αξίες και ρίζες της».
Κατόπι ο αντιπρόεδρος κι υπεύθυνος Ευρώπης της Παγκόσμιας Βλαχικής
Αμφικτιονίας κ. Βασίλειος Γκερμότσης τόνισε με έμφαση, μεταφέροντας,
όπως είπε, και «το κοινό αίσθημα των Βλάχων ομογενών» ότι «η Ελλάδα
είναι η κοιτίδα του βλαχόφωνου στοιχείου και της βλαχόφωνης διασποράς
συνολικά κι έχει την υποχρέωση να αγκαλιάσει τους απανταχού βλαχόφωνους
Ρωμιούς, δηλαδή Έλληνες».
Συνεχίζοντας ο υπεύθυνος της Αμφικτιονίας στο ομοσπονδιακό κρατίδιο της
Έσσης κ. Αντώνιος Βαρβάρας σημείωσε την «ικανοποίηση της
Ομογένειας για τη συγκρότηση της Αμφικτιονίας» και δήλωσε
καταχειροκροτούμενος ότι «από την Γερμανία οι Έλληνες Βλάχοι μαζί με
όλους τους Ομογενείς, πιστοί στις παραδόσεις των προγόνων μας, στέλνουμε
μήνυμα Αλληλεγγύης, Αισιοδοξίας κι Ελπίδας γα την πατρίδα μας την
ΕΛΛΑΔΑ, και τον απανταχού ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ».
Η 5η Συνδιάσκεψη της Παγκόσμιας Βλαχικής Αμφικτιονίας ενέκρινε την
εισήγηση του προέδρου κ. Μαγειρία κι αποφασίστηκε όλοι μαζί να εργαστούν
προκειμένου:
Α. Να φέρουμε εγγύτερα το σύνολο των ατόμων βλαχόφωνης καταγωγής της υφηλίου, ήτοι των απανταχού Ελλήνων Βλάχων δημιουργώντας:
- σχέσεις συναλληλίας και αλληλεγγύης ανάμεσά μας,
- και μονιμότερους δεσμούς με το μητροπολιτικό κέντρο και κοιτίδα του
βλαχόφωνου Ελληνισμού, την Ελλάδα, καθώς και με το διαχρονικό και
πανανθρώπινο ελληνικό πολιτισμό.
Β. Να εργαστούμε κατά τρόπο συστηματικό ώστε να θέσουμε τις βάσεις για
διαρκή υπόμνηση στις νέες γενιές αναφορικά με τις ρίζες και τη μακραίωνη
ιστορική διαδρομή των Βλάχων, ως συνιστώσας άρρηκτα συνδεδεμένης όχι
μόνο με το παρελθόν της Ελλάδας, αλλά και την οικουμενική διάσταση του
σύγχρονου Ελληνισμού,
Γ. Να δημιουργήσουμε σταθερές και ισχυρές γέφυρες φιλίας και συνεργασίας
ανάμεσα στην Ελλάδα, το μητροπολιτικό κέντρο της βλαχόφωνης ρωμιοσύνης
και τις λοιπές χώρες στις οποίες διαβιεί η βλαχόφωνη διασπορά,
Δ. Να δημιουργήσουμε μια ισχυρή και διαχρονική παρακαταθήκη για τις
επόμενες γενιές ατόμων βλαχόφωνης καταγωγής ανά την υφήλιο, που οφείλουν
να θυμούνται και να τιμούν τις ρίζες και τις μακραίωνες παραδόσεις των
προγόνων τους,
Ε. Να εργαστούμε για την ανάδειξη, προβολή και διατήρηση της γνήσιας,
ανόθευτης και πλούσιας ελληνοβλαχικής μουσικοχορευτικής παράδοσης σε
πανευρωπαϊκή και παγκόσμια κλίμακα.
ΣΤ. Να εργαστούμε, εντός και εκτός Ελλάδος,
- για την ανάδειξη και διάσωση της ελληνοβλαχικής πολιτιστικής παράδοσης,
- των πατροπαράδοτων ηθών, των εθίμων,
- της πλούσιας και αστείρευτης βλαχικής λαογραφίας,
-καθώς κυρίως και της σημαντικής προφορικής βλαχικής διαλεκτικής παρακαταθήκης και των διαφόρων μορφών και ιδιαιτεροτήτων της,
Τη Συνδιάσκεψη κάλυψε δημοσιογραφικά η ομογενειακή εφημερίδα
"EUROPOLITIS", στην Ευρώπη, παρουσία και του εκδότη της Βασιλείου
Βούργαρη.
Προηγουμένως, την Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013, ο πρόεδρος της
Αμφικτιονίας και η ελληνική αποστολή επισκέφτηκαν τη Γενική Πρόξενο της
Ελλάδος στη Φρανκφούρτη κ. Ευθαλία ΚΑΚΙΟΠΟΥΛΟΥ στο Γενικό Προξενείο
ύστερα από πρόσκλησή της.
Αξίζει να σημειωθεί η μεγάλη συμμετοχή των Ομογενών κι ιδιαίτερα της
ομογενειακής Νεολαίας στις εκδηλώσεις. Από την Ελλάδα στην αποστολή
συμμετείχε κι ο επί μακρό διάστημα πρώην αντιπρόεδρος της ΠΟΠΣΒ κ.
Ιωάννης Κοκκόνης. Ενώ την καλλιτεχνική επιμέλεια της εκδήλωσης είχαν οι
Αφοί Τράσια (Χρήστος και Φώτης) κι ο Κώστας Σμόλικας.
Σε όλες τις παραπάνω επαφές του προέδρου της ΠΒΑ κ. Μαγειρία,
σημειώθηκε, τόσο από τον ίδιο όσο και από τους συνομιλητές του, η
σημασία της ίδρυσης της ΠΒΑ, οι ρεαλιστικοί κι επωφελείς στόχοι της,
όπως αυτοί έχουν διατυπωθεί στο Καταστατικό της κι εκφράζονται και στα
αντίστοιχα ψηφίσματα των τριών Συνδιασκέψεών της. Τόσο οι ομογενειακοί
παράγοντες όσο κι οι εκπρόσωποι της Πολιτείας αλλά και της Εκκλησίας μας
στη Διασπορά εξέφρασαν την αμέριστη συμπαράστασή τους και τη διάθεση
συνεργασίας για την προαγωγή των στόχων της ΠΒΑ επ’ ωφελεία του όλου
Ελληνισμού του οποίου η βλαχόφωνη Ρωμιοσύνη είναι διαχρονικά συστατικό,
αναπόσπαστο, ζωντανό και δυναμικό στοιχείο.
Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013
ΓΕΝΙΕΣ
Για μια μπουκιά και ένα ποτήρι
Toυ Κώστα Παπαθεοδώρου
«Δεν έφταιγε ο ίδιος, τόσος ήταν», λέει σ` έναν στίχο του ο Αναγνωστάκης.Και το αναφέρω αυτό γιατί όλοι μας κάπου κάποτε και από κάποιον γελαστήκαμε και ξεγελαστήκαμε. Είτε από αφέλεια είτε από βολονταρισμό είτε από συνήθεια. Εμείς που ονειρευόμασταν έναν καλύτερο κόσμο, χωρίς όμως και να να τον έχουμε σχηματοποιήσει στο μυαλό μας. Θέλαμε “μια άλλη πολιτική” ζώντας σε έναν κόσμο, μεταδικτατορικο, μεταπολιτευτικό, αισιόδοξο…Τις δεκαετίες του `70 και του `80 οι Έλληνες άφηναν πίσω τους τις μνήμες των μεγάλων πολέμων, τις στερήσεις της κατοχής, τις διώξεις των δικτατοριών...Στο τραπέζι, οι άνθρωποι σταύρωναν το ψωμί ευλαβικά και σιγά σιγά έμπαιναν κι άλλα καλούδια. Σε λίγο υπήρχε και περίσσευμα. Δούλευε ένας και τάιζε τέσσερα στόματα. Έχτιζε με τον κόπο του το δικό του σπίτι. Κι αν δεν το προλάβαινε όσο δούλευε, το απόσωνε με το εφάπαξ. Αυτή ήταν η γενιά των πατεράδων μας.Η δική μας η γενιά, έβλεπε την ευμάρεια και άκουγε τις πατρικές στερήσεις. Και από τις μανάδες μας πήραμε το συνήθειο να αδειάζουμε πάντα το πιάτο μας. Όπως είχε γράψει ο Κλάουντιο Μάγκρις στην «Κοριέρε ντέλα Σέρα»: «Κάποτε, ένας από τους γιους μου, ξέροντας το συνήθειό μου και βλέποντας ότι δεν μου άρεσε το φαΐ, κάθε τόσο μου ξαναγέμιζε κρυφά το πιάτο, βέβαιος πως μέσα στην αφηρημάδα μου εγώ θα εξακολουθούσα να το αδειάζω».Τα παιδιά των πατεράδων μας αναμφίβολα έζησαν καλύτερα από εκείνους, επειδή βρήκαν το τραπέζι στρωμένο.Η επέλαση προς τη μεσαία τάξη απαιτούσε ιδρώτα και οι γενιές του `60 και του `70 πρόσφεραν φρέσκιες ιδέες, φαντασία, αισθητική και μια διαφορετική ηθική...Ο κόσμος άλλαξε, η κοινωνία μεταλλάχθηκε, καινούργιες ταξικότητες εμφανίστηκαν, νέα ήθη αναδύθηκαν...Μα -όπως είχε γράψει ο Ρούσσος Βρανάς- ήρθε μια στιγμή που οι τραπεζίτες και οι
βιομήχανοι δεν έβλεπαν πια με καλό μάτι την προκοπή τους, επειδή ήθελαν να πλουτίσουν κι άλλο. Ποιος πλήρωσε τον λογαριασμό; Τα παιδιά των παιδιών των πατεράδων μας. Τους έκοψαν τον μισθό, τους έβαλαν ενέχυρο το σπίτι, τους έκλεψαν την ασφάλιση, τους έβαλαν να τρέχουν και να μη φτάνουν, ανοίγοντας μιαν άβυσσο κάτω από τα πόδια τους.Τα παιδιά μας είναι η πρώτη γενιά στην ιστορία που αναγκάζεται να ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη. Δυσκολεύονται να βρουν ένα πιάτο φαΐ κι επιστρέφουν στο πατρικό σπίτι. Τρεις γενιές. Από την κόλαση στον παράδεισο και από τον παράδεισο στην κόλαση.Τ ο σίγουρο είναι ότι κάποτε θάρθουν καλύτερες εποχές. Αλλά αυτή είναι η δική μας εποχή και σε αυτή- δυστυχώς- εμείς ζούμε. Και αν δεν κάνουμε κάτι εδώ και τώρα να την αλλάξουμε θα μας πάρει μαζί της όπως οι Φαραώ τους υποτακτικούς τους στις πυραμίδες.
«Δεν έφταιγε ο ίδιος, τόσος ήταν», λέει σ` έναν στίχο του ο Αναγνωστάκης.Και το αναφέρω αυτό γιατί όλοι μας κάπου κάποτε και από κάποιον γελαστήκαμε και ξεγελαστήκαμε. Είτε από αφέλεια είτε από βολονταρισμό είτε από συνήθεια. Εμείς που ονειρευόμασταν έναν καλύτερο κόσμο, χωρίς όμως και να να τον έχουμε σχηματοποιήσει στο μυαλό μας. Θέλαμε “μια άλλη πολιτική” ζώντας σε έναν κόσμο, μεταδικτατορικο, μεταπολιτευτικό, αισιόδοξο…Τις δεκαετίες του `70 και του `80 οι Έλληνες άφηναν πίσω τους τις μνήμες των μεγάλων πολέμων, τις στερήσεις της κατοχής, τις διώξεις των δικτατοριών...Στο τραπέζι, οι άνθρωποι σταύρωναν το ψωμί ευλαβικά και σιγά σιγά έμπαιναν κι άλλα καλούδια. Σε λίγο υπήρχε και περίσσευμα. Δούλευε ένας και τάιζε τέσσερα στόματα. Έχτιζε με τον κόπο του το δικό του σπίτι. Κι αν δεν το προλάβαινε όσο δούλευε, το απόσωνε με το εφάπαξ. Αυτή ήταν η γενιά των πατεράδων μας.Η δική μας η γενιά, έβλεπε την ευμάρεια και άκουγε τις πατρικές στερήσεις. Και από τις μανάδες μας πήραμε το συνήθειο να αδειάζουμε πάντα το πιάτο μας. Όπως είχε γράψει ο Κλάουντιο Μάγκρις στην «Κοριέρε ντέλα Σέρα»: «Κάποτε, ένας από τους γιους μου, ξέροντας το συνήθειό μου και βλέποντας ότι δεν μου άρεσε το φαΐ, κάθε τόσο μου ξαναγέμιζε κρυφά το πιάτο, βέβαιος πως μέσα στην αφηρημάδα μου εγώ θα εξακολουθούσα να το αδειάζω».Τα παιδιά των πατεράδων μας αναμφίβολα έζησαν καλύτερα από εκείνους, επειδή βρήκαν το τραπέζι στρωμένο.Η επέλαση προς τη μεσαία τάξη απαιτούσε ιδρώτα και οι γενιές του `60 και του `70 πρόσφεραν φρέσκιες ιδέες, φαντασία, αισθητική και μια διαφορετική ηθική...Ο κόσμος άλλαξε, η κοινωνία μεταλλάχθηκε, καινούργιες ταξικότητες εμφανίστηκαν, νέα ήθη αναδύθηκαν...Μα -όπως είχε γράψει ο Ρούσσος Βρανάς- ήρθε μια στιγμή που οι τραπεζίτες και οι
βιομήχανοι δεν έβλεπαν πια με καλό μάτι την προκοπή τους, επειδή ήθελαν να πλουτίσουν κι άλλο. Ποιος πλήρωσε τον λογαριασμό; Τα παιδιά των παιδιών των πατεράδων μας. Τους έκοψαν τον μισθό, τους έβαλαν ενέχυρο το σπίτι, τους έκλεψαν την ασφάλιση, τους έβαλαν να τρέχουν και να μη φτάνουν, ανοίγοντας μιαν άβυσσο κάτω από τα πόδια τους.Τα παιδιά μας είναι η πρώτη γενιά στην ιστορία που αναγκάζεται να ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη. Δυσκολεύονται να βρουν ένα πιάτο φαΐ κι επιστρέφουν στο πατρικό σπίτι. Τρεις γενιές. Από την κόλαση στον παράδεισο και από τον παράδεισο στην κόλαση.Τ ο σίγουρο είναι ότι κάποτε θάρθουν καλύτερες εποχές. Αλλά αυτή είναι η δική μας εποχή και σε αυτή- δυστυχώς- εμείς ζούμε. Και αν δεν κάνουμε κάτι εδώ και τώρα να την αλλάξουμε θα μας πάρει μαζί της όπως οι Φαραώ τους υποτακτικούς τους στις πυραμίδες.
ΕΙΠΑΝ....
Φράσεις ιστορικών προσωπικοτήτων για την ηρωισμό των Ελλήνων στρατιωτών στο Β' Π.Π
Παρακάτω παρατίθενται φράσεις όπως της αποτύπωσε η ιστορία:
"Χάριν της ιστορικής αλήθειας πρέπει να επιβεβαιώσω ότι μόνο οι Έλληνες, απ’ όλους τους αντιπάλους που μας αντιμετώπισαν, πολέμησαν με το μεγαλύτερο θάρρος και περισσότερο αψήφισαν το θάνατο.."
Adolph Ηitler, Γερμανός πολιτικός, ηγέτης του Εργατικού Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος (NSDAP) και δικτάτορας της Ναζιστικής Γερμανίας.
(Από ομιλία του στο Reichstag στις 4 Μαΐου 1941)
«Η λέξη ηρωισμός φοβάμαι ότι δεν αποδίδει στο ελάχιστο τις πράξεις αυτοθυσίας των Ελλήνων, οι οποίες ήταν ο καθοριστικός παράγοντας για τη νικηφόρα έκβαση της κοινής προσπάθειας των εθνών, κατά τη διάρκεια του Β’ ΠΠ, για την ανθρώπινη ελευθερία και την αξιοπρέπεια.
Εάν δεν ήταν η ανδρεία των Ελλήνων και το θάρρος τους, η έκβαση του Β’ ΠΠ θα ήταν ακαθόριστη."
Winston Churchill, Βρετανός πολιτικός και πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πόλεμου
(Παραφρασμένο από μια από τις ομιλίες του στο βρετανικό Κοινοβούλιο στις 24 Απριλίου 1941)
"Λυπάμαι επειδή γερνώ και δεν θα ζήσω πολύ για να ευχαριστήσω τους Έλληνες, των οποίων η αντίσταση ήταν αποφασιστική για το Β’ ΠΠ."
Joseph Stalin, ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης
(Από μια ομιλία στο ραδιοσταθμό της Μόσχας στις 31 Ιανουαρίου 1943 μετά από τη νίκη του Stalingrad και τη συνθηκολόγηση της 6ης γερμανικής στρατιάς υπό τον στρατηγό Von Paulus).
"Ανεξάρτητα από αυτό που οι μελλοντικοί ιστορικοί θα πουν, αυτό που μπορούμε να πούμε τώρα, είναι ότι η Ελλάδα έδωσε στο Μussolini ένα αξέχαστο μάθημα, ότι ήταν το κίνητρο για την επανάσταση στη Γιουγκοσλαβία, ότι κράτησε τους Γερμανούς στην ηπειρωτική χώρα και στην Κρήτη για έξι εβδομάδες, ότι ανέτρεψε τη χρονολογική σειρά όλων των σχεδίων της Γερμανικής Ανώτατης Διοίκησης και έφερε έτσι μια γενική αντιστροφή ολόκληρης της πορείας του πολέμου και νικήσαμε."
Sir Robert Antony Eden, Υπουργός Πολέμου και Εξωτερικού της Μεγάλης Βρετανίας 1940-1945, Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας 1955-1957
(Παράφραση από μια ομιλία του στο βρετανικό Κοινοβούλιο 24/09/1942)
"Δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι η Ελλάδα ανέτρεψε τα σχέδια της Γερμανίας στην ολότητά τους και την ανάγκασε να αναβάλει την επίθεση στη Ρωσία για έξι εβδομάδες.
Αναρωτιόμαστε ποια θα ήταν θέση της Σοβιετικής Ένωσης χωρίς την Ελλάδα."
Sir Harold Leofric George Alexander, Βρετανός στρατηγός κατά τη διάρκεια του Β’ ΠΠ
(Παράφραση από μια ομιλία του στο βρετανικό Κοινοβούλιο στις 28 Οκτωβρίου 1941)
"Είμαι ανίκανος να δώσω το κατάλληλο εύρος της ευγνωμοσύνης που αισθάνομαι για την ηρωϊκή αντίσταση του λαού και των ηγετών της Ελλάδας."
Charles de Gaul, Γάλλος στρατηγός και πολιτικός
(Από μια ομιλία του στο γαλλικό Κοινοβούλιο μετά από το τέλος του Β’ ΠΠ).
"Η Ελλάδα είναι το σύμβολο της βασανισμένης, ματωμένης αλλά ζωντανής Ευρώπης.
Δεν ήταν ποτέ μια ήττα τόσο αξιότιμη για εκείνους που την υπέστησαν."
Maurice Schumann, Υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας 1969-1973, μέλος της γαλλικής ακαδημίας 1974.
(Από ένα μήνυμα που απηύθυνε από το BBC του Λονδίνου στους υποδουλωμένους λαούς της Ευρώπης στις 28 Απριλίου 1941, η ημέρα που ο Ηitler κατέλαβε την Αθήνα μετά από έξι μηνών πόλεμο ενάντια στο Μussolini και έξι εβδομάδες ενάντια στο Ηitler).
"Πολεμήσατε άοπλοι και νικήσατε, μικροί ενάντια σε μεγάλους.
Σας οφείλουμε ευγνωμοσύνη, επειδή μας δώσατε το χρόνο να υπερασπιστούμε την πατρίδα μας.
Ως Ρώσοι και ως άνθρωποι σας ευχαριστούμε."
Μόσχα, ανακοίνωση ραδιοσταθμού τη στιγμή της επίθεσης του Ηitler στην ΕΣΣΔ
"Ο πόλεμος με την Ελλάδα απέδειξε ότι τίποτα δεν είναι σίγουρο στα στρατιωτικά και ότι πάντα μας περιμένουν εκπλήξεις."
Benito Mussolini, Ιταλός πολιτικός, ιδρυτής και ηγέτης του φασιστικού κόμματος που διοίκησε την Ιταλία υπό δικτατορικό καθεστώς
(Από ομιλία του στις 10 Μαΐου 1941)
"Στην 28η Οκτωβρίου 1940 στην Ελλάδα δόθηκε μια προθεσμία τριών ωρών για να αποφασίσει σχετικά με τον πόλεμο ή την ειρήνη, αλλά ακόμα κι αν δίνονταν τρεις ημέρες ή τρεις εβδομάδες ή τρία έτη, η απάντηση θα ήταν η ίδια.
Οι Έλληνες δίδαξαν την αξιοπρέπεια στο πέρασμα των αιώνων.
Όταν όλος ο κόσμος έχασε την ελπίδα του, οι Έλληνες τόλμησαν να αμφισβητήσουν το αήττητο του γερμανικού τέρατος, υψώνοντας απέναντι του το υπερήφανο πνεύμα της ελευθερίας."
και
''Η ηρωική προσπάθεια των Ελλήνων... Ενάντια στην επίθεση της Γερμανίας, αφού νίκησαν τόσο βροντερά τους Ιταλούς στην προσπάθειά τους να εισβάλουν στο ελληνικό χώμα, γέμισε τις καρδιές των Αμερικανών με ενθουσιασμό και κίνησε την συμπάθεια τους.''
Franklin D Roosevelt, 32ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής (1933 - 1945)
Στις 10 Απριλίου 1941, μετά από την ελληνική συνθηκολόγηση με τη Γερμανία, τα βόρεια οχυρά της Ελλάδας παραδίνονται.
Οι Γερμανοί εκφράζοντας το θαυμασμό τους στους Έλληνες στρατιώτες, δήλωσαν ότι είναι τιμημένοι και υπερήφανοι έχοντας ως αντίπαλό τους έναν τέτοιο στρατό και ζήτησαν να επιθεωρήσει ο Έλληνας διοικητής το γερμανικό στρατό σε μια ένδειξη τιμής και αναγνώρισης!
Η γερμανική σημαία αναρτήθηκε μόνο μετά την πλήρη απόσυρση του ελληνικού στρατού
Ένας Γερμανός αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας δήλωσε στο διοικητή της ομάδας μεραρχιών ανατολικής Μακεδονίας, υποστράτηγο Δέδε, ότι ο Ελληνικός Στρατός ήταν ο πρώτος στρατός στον οποίο τα μαχητικά αεροπλάνα Stuka δεν προκάλεσαν τον πανικό.
"Οι στρατιώτες σας" είπε, "αντί της μανιώδους φυγής, όπως έκαναν στη Γαλλία και στην Πολωνία, μας πυροβολούσαν από τις θέσεις τους."
Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013
ΟΧΙ
Πορεία προς το μέτωπο
Ξημερώνοντας τ’ Αγιαννιού, με την αύριο των Φώτων, λάβαμε τη διαταγή
να κινήσουμε πάλι μπροστά, για τα μέρη όπου δεν έχει καθημερινές και
σκόλες. Έπρεπε, λέει, να πιάσουμε τις γραμμές που κρατούσανε ως τότε οι
Αρτινοί, από Χειμάρρα ως Τεπελένι. Λόγω που εκείνοι πολεμούσανε απ’ την
πρώτη μέρα, συνέχεια, κι είχαν μείνει σχεδόν
οι μισοί και δεν αντέχανε άλλο.
Δώδεκα μέρες κιόλας είχαμε μεις πιο πίσω, στα χωριά. Κι απάνω που συνήθιζε τ’ αυτί μας πάλι στα γλυκά τριξίματα της γης, και δειλά συλλαβίζαμε το γάβγισμα του σκύλου ή τον αχό της μακρινής καμπάνας, να που ήταν ανάγκη, λέει, να γυρίσουμε στο
μόνο αχολόι που ξέραμε: στο αργό και στο βαρύ των κανονιών, στο ξερό και
στο γρήγορο των πολυβόλων.
Νύχτα πάνω στη νύχτα βαδίζαμε ασταμάτητα, ένας πίσω απ’ τον άλλο, ίδια τυφλοί.
Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι από τη λάσπη, όπου, φορές, εκαταβούλιαζε ίσαμε το γόνατο. Επειδή το πιο συχνά ψιχάλιζε στους δρόμους έξω, καθώς μες στην ψυχή μας.
Και τις λίγες φορές όπου κάναμε στάση να ξεκουραστούμε, μήτε που αλλάζαμε κουβέντα, μονάχα σοβαροί και αμίλητοι, φέγγοντας μ’ ένα μικρό δαδί, μία – μία εμοιραζόμασταν
τη σταφίδα.
Ή φορές πάλι, αν ήταν βολετό, λύναμε βιαστικά τα ρούχα και ξυνόμασταν με λύσσα ώρες πολλές, όσο να τρέξουν τα αίματα. Τι μας είχε ανέβει η ψείρα ως το λαιμό, κι ήταν αυτό πιο κι απ’ την κούραση ανυπόφερτο. Τέλος, κάποτε ακουγότανε στα σκοτεινά η σφυρίχτρα, σημάδι ότι κινούσανε, και πάλι σαν τα ζα τραβούσαμε μπροστά να κερδίσουμε δρόμο, πριχού ξημερώσει και μας βάλουνε στόχο τ’ αερόπλανα.
Επειδή ο Θεός δεν κάτεχε από στόχους ή τέτοια, κι όπως το ΄χε συνήθειο του,
στην ίδια πάντοτε ώρα ξημέρωνε το φως.
Τότες, χωμένοι μες στις ρεματιές, γέρναμε το κεφάλι, από το μέρος το βαρύ, όπου δεν βγαίνουνε όνειρα. Και τα πουλιά μας θύμωναν, που δεν δίναμε τάχα σημασία στα λόγια τους – ίσως και που ασκημίζαμε χωρίς αιτία την πλάση. Άλλης λογής εμείς χωριάτες,
μ’ άλλω λογιώ ξινάρια και σιδερικά στα χέρια μας, που ξορκισμένα να ΄ναι.
Δώδεκα μέρες κιόλας, είχαμε μεις πιο πίσω στα χωριά κοιτάξει σε κατρέφτη, ώρες πολλές, το γύρο του προσώπου μας. Κι απάνω που συνήθιζε ξανά το μάτι μας
τα γνώριμα παλιά σημάδια, και δειλά συλλαβίζαμε το χείλο το γυμνό ή το χορτάτο από
τον ύπνο μάγουλο, να που τη δεύτερη τη νύχτα σάμπως πάλι αλλάζαμε, την τρίτη ακόμη πιο πολύ, την ύστερη, την τέταρτη, πια φανερό, δεν ήμασταν οι ίδιοι.
Μόνε σα να πηγαίναμε μπουλούκι ανάκατο, θαρρούσες, απ’ όλες τις γενιές και τις χρονιές, άλλοι των τωρινών καιρών κι άλλοι πολλά παλιών, που ΄χαν λευκάνει
απ’ τα περίσσια γένια. Καπεταναίοι αγέλαστοι με το κεφαλοπάνι, και παπάδες θερία, λοχίες του 97 ή του 12, μπαλτζήδες βλοσυροί πάνου απ’ τον ώμο σειώντας το πελέκι, απελάτες και σκουταροφόροι με το αίμα επάνω τους ακόμη Βουλγάρων και Τούρκων.
Όλοι μαζί, δίχως μιλιά, χρόνους αμέτρητους αγκομαχώντας πλάι – πλάι, διαβαίναμε
τις ράχες, τα φαράγγια, δίχως να λογαριάζουμε άλλο τίποτε. Γιατί καθώς όταν βαρούν απανωτές αναποδιές τους ίδιους τους ανθρώπους πάντα, συνηθάν εκείνοι στο Κακό, τέλος του αλλάζουν όνομα, το λεν Γραμμένο ή Μοίρα – έτσι κι εμείς επροχωρούσαμε
ίσια πάνου σ’ αυτό που λέγαμε Κατάρα, όπως θα λέγαμε Αντάρα ή Σύγνεφο.
Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι απ’ τη λάσπη όπου φορές εκαταβούλιαζε ίσαμε
το γόνατο.
Επειδή το πιο συχνά, ψιχάλιζε στους δρόμους έξω καθώς μες στην ψυχή μας.
Κι ότι ήμασταν σιμά πολύ στα μέρη όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες, μήτε αρρώστους και γερούς, μήτε φτωχούς και πλούσιους, το καταλαβαίναμε. Γιατί κι ο βρόντος πέρα, κάτι σαν καταιγίδα πίσω απ’ τα βουνά, δυνάμωνε ολοένα, τόσο που
καθαρά στο τέλος να διαβάζουμε το αργό και το βαρύ των κανονιών, το ξερό και
το γρήγορο των πολυβόλων.
Ύστερα και γιατί, ολοένα πιο συχνά, τύχαινε τώρα ν’ απαντούμε, απ’ τ’ άλλο μέρος να ΄ρχονται, οι αργές οι συνοδείες με τους λαβωμένους. Όπου απιθώνανε χάμου τα φορεία οι νοσοκόμοι, με τον κόκκινο σταυρό στο περιβραχιόνιο, φτύνοντας μέσα στις παλάμες, και το μάτι τους άγριο για τσιγάρο. Κι όπου κατόπι σαν ακούγανε για που τραβούσαμε, κουνούσαν το κεφάλι, αρχινώντας ιστορίες για σημεία και τέρατα.
Όμως εμείς το μόνο που προσέχαμε ήταν εκείνες οι φωνές μέσα στα σκοτεινά,
που ανέβαιναν, καυτές ακόμη από την πίσσα του βυθού ή το θειάφι.
«Όι, όι, μάνα μου», «όι, όι, μάνα μου», και κάποτε, πιο σπάνια, ένα πνιχτό μουσούνισμα, ίδιο ροχαλητό, που ΄λεγαν, όσοι ξέρανε, είναι αυτός ο ρόγχος του θανάτου.
Ήταν φορές που εσέρνανε μαζί τους κι αιχμαλώτους, μόλις πιασμένους λίγες ώρες πριν, στα ξαφνικά γιουρούσια που κάναν τα περίπολα. Βρωμούσανε κρασί τα χνώτα τους,
κι οι τσέπες τους γιομάτες κονσέρβα ή σοκολάτες. Όμως εμείς δεν είχαμε, ότι κομμένα τα γιοφύρια πίσω μας, και τα λίγα μουλάρια μας κι εκείνα ανήμπορα μέσα στο χιόνι και
στη γλιστράδα της λασπουριάς.
Τέλος, κάποια φορά, φανήκανε μακριά οι καπνοί που ανέβαιναν μεριές-μεριές, κι οι πρώτες στον ορίζοντα κόκκινες, λαμπερές φωτοβολίδες.
Απ’ το «Άξιον Εστί» του Οδυσσέα Ελύτη
οι μισοί και δεν αντέχανε άλλο.
Δώδεκα μέρες κιόλας είχαμε μεις πιο πίσω, στα χωριά. Κι απάνω που συνήθιζε τ’ αυτί μας πάλι στα γλυκά τριξίματα της γης, και δειλά συλλαβίζαμε το γάβγισμα του σκύλου ή τον αχό της μακρινής καμπάνας, να που ήταν ανάγκη, λέει, να γυρίσουμε στο
μόνο αχολόι που ξέραμε: στο αργό και στο βαρύ των κανονιών, στο ξερό και
στο γρήγορο των πολυβόλων.
Νύχτα πάνω στη νύχτα βαδίζαμε ασταμάτητα, ένας πίσω απ’ τον άλλο, ίδια τυφλοί.
Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι από τη λάσπη, όπου, φορές, εκαταβούλιαζε ίσαμε το γόνατο. Επειδή το πιο συχνά ψιχάλιζε στους δρόμους έξω, καθώς μες στην ψυχή μας.
Και τις λίγες φορές όπου κάναμε στάση να ξεκουραστούμε, μήτε που αλλάζαμε κουβέντα, μονάχα σοβαροί και αμίλητοι, φέγγοντας μ’ ένα μικρό δαδί, μία – μία εμοιραζόμασταν
τη σταφίδα.
Ή φορές πάλι, αν ήταν βολετό, λύναμε βιαστικά τα ρούχα και ξυνόμασταν με λύσσα ώρες πολλές, όσο να τρέξουν τα αίματα. Τι μας είχε ανέβει η ψείρα ως το λαιμό, κι ήταν αυτό πιο κι απ’ την κούραση ανυπόφερτο. Τέλος, κάποτε ακουγότανε στα σκοτεινά η σφυρίχτρα, σημάδι ότι κινούσανε, και πάλι σαν τα ζα τραβούσαμε μπροστά να κερδίσουμε δρόμο, πριχού ξημερώσει και μας βάλουνε στόχο τ’ αερόπλανα.
Επειδή ο Θεός δεν κάτεχε από στόχους ή τέτοια, κι όπως το ΄χε συνήθειο του,
στην ίδια πάντοτε ώρα ξημέρωνε το φως.
Τότες, χωμένοι μες στις ρεματιές, γέρναμε το κεφάλι, από το μέρος το βαρύ, όπου δεν βγαίνουνε όνειρα. Και τα πουλιά μας θύμωναν, που δεν δίναμε τάχα σημασία στα λόγια τους – ίσως και που ασκημίζαμε χωρίς αιτία την πλάση. Άλλης λογής εμείς χωριάτες,
μ’ άλλω λογιώ ξινάρια και σιδερικά στα χέρια μας, που ξορκισμένα να ΄ναι.
Δώδεκα μέρες κιόλας, είχαμε μεις πιο πίσω στα χωριά κοιτάξει σε κατρέφτη, ώρες πολλές, το γύρο του προσώπου μας. Κι απάνω που συνήθιζε ξανά το μάτι μας
τα γνώριμα παλιά σημάδια, και δειλά συλλαβίζαμε το χείλο το γυμνό ή το χορτάτο από
τον ύπνο μάγουλο, να που τη δεύτερη τη νύχτα σάμπως πάλι αλλάζαμε, την τρίτη ακόμη πιο πολύ, την ύστερη, την τέταρτη, πια φανερό, δεν ήμασταν οι ίδιοι.
Μόνε σα να πηγαίναμε μπουλούκι ανάκατο, θαρρούσες, απ’ όλες τις γενιές και τις χρονιές, άλλοι των τωρινών καιρών κι άλλοι πολλά παλιών, που ΄χαν λευκάνει
απ’ τα περίσσια γένια. Καπεταναίοι αγέλαστοι με το κεφαλοπάνι, και παπάδες θερία, λοχίες του 97 ή του 12, μπαλτζήδες βλοσυροί πάνου απ’ τον ώμο σειώντας το πελέκι, απελάτες και σκουταροφόροι με το αίμα επάνω τους ακόμη Βουλγάρων και Τούρκων.
Όλοι μαζί, δίχως μιλιά, χρόνους αμέτρητους αγκομαχώντας πλάι – πλάι, διαβαίναμε
τις ράχες, τα φαράγγια, δίχως να λογαριάζουμε άλλο τίποτε. Γιατί καθώς όταν βαρούν απανωτές αναποδιές τους ίδιους τους ανθρώπους πάντα, συνηθάν εκείνοι στο Κακό, τέλος του αλλάζουν όνομα, το λεν Γραμμένο ή Μοίρα – έτσι κι εμείς επροχωρούσαμε
ίσια πάνου σ’ αυτό που λέγαμε Κατάρα, όπως θα λέγαμε Αντάρα ή Σύγνεφο.
Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι απ’ τη λάσπη όπου φορές εκαταβούλιαζε ίσαμε
το γόνατο.
Επειδή το πιο συχνά, ψιχάλιζε στους δρόμους έξω καθώς μες στην ψυχή μας.
Κι ότι ήμασταν σιμά πολύ στα μέρη όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες, μήτε αρρώστους και γερούς, μήτε φτωχούς και πλούσιους, το καταλαβαίναμε. Γιατί κι ο βρόντος πέρα, κάτι σαν καταιγίδα πίσω απ’ τα βουνά, δυνάμωνε ολοένα, τόσο που
καθαρά στο τέλος να διαβάζουμε το αργό και το βαρύ των κανονιών, το ξερό και
το γρήγορο των πολυβόλων.
Ύστερα και γιατί, ολοένα πιο συχνά, τύχαινε τώρα ν’ απαντούμε, απ’ τ’ άλλο μέρος να ΄ρχονται, οι αργές οι συνοδείες με τους λαβωμένους. Όπου απιθώνανε χάμου τα φορεία οι νοσοκόμοι, με τον κόκκινο σταυρό στο περιβραχιόνιο, φτύνοντας μέσα στις παλάμες, και το μάτι τους άγριο για τσιγάρο. Κι όπου κατόπι σαν ακούγανε για που τραβούσαμε, κουνούσαν το κεφάλι, αρχινώντας ιστορίες για σημεία και τέρατα.
Όμως εμείς το μόνο που προσέχαμε ήταν εκείνες οι φωνές μέσα στα σκοτεινά,
που ανέβαιναν, καυτές ακόμη από την πίσσα του βυθού ή το θειάφι.
«Όι, όι, μάνα μου», «όι, όι, μάνα μου», και κάποτε, πιο σπάνια, ένα πνιχτό μουσούνισμα, ίδιο ροχαλητό, που ΄λεγαν, όσοι ξέρανε, είναι αυτός ο ρόγχος του θανάτου.
Ήταν φορές που εσέρνανε μαζί τους κι αιχμαλώτους, μόλις πιασμένους λίγες ώρες πριν, στα ξαφνικά γιουρούσια που κάναν τα περίπολα. Βρωμούσανε κρασί τα χνώτα τους,
κι οι τσέπες τους γιομάτες κονσέρβα ή σοκολάτες. Όμως εμείς δεν είχαμε, ότι κομμένα τα γιοφύρια πίσω μας, και τα λίγα μουλάρια μας κι εκείνα ανήμπορα μέσα στο χιόνι και
στη γλιστράδα της λασπουριάς.
Τέλος, κάποια φορά, φανήκανε μακριά οι καπνοί που ανέβαιναν μεριές-μεριές, κι οι πρώτες στον ορίζοντα κόκκινες, λαμπερές φωτοβολίδες.
Απ’ το «Άξιον Εστί» του Οδυσσέα Ελύτη
Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013
ΩΡΑ
ΑΛΛΑΖΕΙ Η ΩΡΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ...
Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2013
ΕΜΒΟΛΙΟ
Το Νοέμβριο οι ρίψεις εμβολίου δολώματος για τη λύσσα,στην Ήπειρο
προσοχή των πολιτών, ενημερώνοντας ότι δεν υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης αν το εμβόλιο δόλωμα είναι άθικτο και όχι κατεστραμμένο και δεν υπάρχει επαφή με το υγρό της κάψουλας. Ωστόσο συστήνει να μην ακουμπάτε το εμβόλιο δόλωμα με γυμνά χέρια.
Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2013
ΠΒΑ (ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΒΛΑΧΙΚΗ ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑ)
Συνεδρίαση της Παγκόσμιας Βλαχικής Αμφικτιονίας στην τοπική κοινότητα Σμίξης Γρεβενών
Συνεδρίασε το ΔΣ της Παγκόσμιας Βλαχικής Αμφικτιονίας στην τοπική κοινότητα Σμίξης του Δήμου Γρεβενών.
Ανάμεσα σε άλλα ζητήματα συζητήθηκε η μέχρι τώρα πορεία και οι ..
δράσεις του οργάνου καθώς και η εξέλιξη των επόμενων
δραστηριοτήτων του. Συγκεκριμένα το ΔΣ της ΠΒΑ απασχόλησε η διοργάνωση
της 5ης ανοιχτής Συνδιάσκεψης στις 2 Νοεμβρίου στη Φρανκφούρτη
(Γερμανία).
Έλαβαν μέρος τα μέλη του ΔΣ της Παγκόσμιας Βλαχικής Αμφικτιονίας:
Μιχάλης Μαγειρίας (πρόεδρος ΠΒΑ και ΠΟΠΣΒ, Ελλάδα), Θανάσης Πότσης
(Ένωση Βλάχων Αλβανίας, Αλβανία), Άρμπεν Λένα (Σύλλογος «Μάνδρα»
Κορυτσάς, Αλβανία), Βασίλης Αμπατζή (πρόεδρος του Συλλόγου «Άγιος
Νικόλαος» Κρουσόβου, ΠΓΔΜ), Βασίλης Γκερμότσης (Γερμανία) και Κυριάκος
Λιούτας (Καναδάς).
Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013
ΟΚΤΩΒΡΗΣ
Οκτώβριος- Καλό σας μήνα!
Oct 01, 2013
Επειδή το πιο σημαντικό δώρο του Οκτωβρίου στους γεωργούς είναι οι πολλές βροχές του, γι’ αυτό σε πολλά μέρη ονομάζεται «Βροχάρης», αλλά και μήνας της σποράς, εξ ου και τα ονόματα «Σποριάτης», «Σποριάς» και «Σπαρτός». Ηταν ο τέταρτος μήνας του αττικού έτους. Ονομάστηκε Πυανεψιών από τα ιερά Πυανέψια ή Πυανόψια, εορτή προς τιμήν του Απόλλωνα. O Οκτώβριος αρχίζει την ίδια ημέρα του χρόνου με τον Ιανουάριο, εκτός από τα δίσεκτα έτη. Τυχερό λουλούδι του μήνα είναι η καλέντουλα και τυχερό πετράδι το οπάλιο.
Οι Μήνες, του Γιάννη Τσαρούχη
___
Ορφέας Περίδης – Οκτώβριος
Στίχοι: Ορφέας Περίδης
Μουσική: Ορφέας Περίδης
Το μικρό καλοκαιράκι το παντοτινόθέλει θάρρος, θέλει μάχη, φίλο αδελφό
θέλει πάθος, θέλει αγωνία, κόντρα στον καιρό
θέλει να κρατάς γενναία και ψυχή θεριό
Να `σαι φίλος του εαυτού σου, να τον αγαπάς
να `χεις στην καρδιά σου ήλιο κι έξω ο χιονιάς
ξαφνικές κακοκαιρίες και καλοκαιριές
να `σαι ο έρωτας σε νύχτες μελαγχολικές
Το μικρό καλοκαιράκι θα `ναι πάντα εκεί
πέρα απ’ την ομίχλη, θα `ναι πίσω απ’ την βροχή
ΕΚΘΕΣΗ
Στη διεθνή έκθεση του Αμβούργου συμμετέχει με δικό του περίπτερο ο Οργανισμός Λιμένος Ηγουμενίτσας!
Προβάλλει τις ομορφιές, τα αξιοθέατα και αρχαιολογικούς χώρους της Ηπείρου
Στη διεθνή έκθεση του Αμβούργου για την κρουαζιέρα Seatrade Europe, συμμετέχει με δικό του περίπτερο ο Οργανισμός Λιμένος Ηγουμενίτσας.Η έκθεση Seatrade Europe συγκεντρώνει πάνω από 260 εταιρείες κρουαζιέρας και βασικούς φορείς λήψης αποφάσεων και περισσότερους από 230 εκθέτες από περισσότερες από 40 χώρες, συμπεριλαμβανομένων πολυάριθμων επιχειρήσεων.To περίπτερο της ΟΛΗΓ ΑΕ με κεντρικό θέμα: “A cruise to remember: Visit north west Greece” (Μια κρουαζιέρα για να θυμάστε: Επισκεφθείτε τη...
Βορειοδυτική Ελλάδα” προβάλλει τις ομορφίες, τα αξιοθέατα και αρχαιολογικούς χώρους της Ηπείρου:Τις παραλίες των Συβότων, τα νησάκια της Πάργας, τον αρχαιολογικό χώρο της ΔΩΔΩΝΗΣ, το μουσείο κέρινων ομοιομάτων Βρέλλη, την Πρέβεζα, το γεφύρι της Άρτας, την Ηγουμενίτσα, τα Μετέωρα για τους λάτρεις του θρησκευτικού τουρισμού αλλά και μικρότερες και εξίσου όμορφες μονές της Ηπείρου όπως το μοναστήρι της Κηπίνας στα Ιωάννινα, κ.α.Ταυτόχρονα, γίνεται παρουσίαση και δραστηριοτήτων της περιοχής όπως τα παραδοσιακά οινοποιεία της Ηπείρου.Στόχος της ΟΛΗΓ ΑΕ, όπως άλλωστε έχει τονίσει και ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος κ. Διαμάντης, είναι να αναδείξει μια “άγνωστη” στο ευρύ κοινό περιοχή της Ελλάδας, αυτή της Ηπείρου και να καταστήσει το λιμάνι της Ηγουμενίτσας μόνιμο προορισμό των κρουαζιερόπλοιων.Μεγάλη επιτυχία για την Ο.ΛΗ.Γ Α.Ε. ήταν άλλωστε η είσοδος της ως μέλος στην Ένωση Μεσογειακών Λιμένων που δραστηριοποιούνται στο χώρο της κρουαζιέρας (MEDCRUISE). Το αίτημα έγινε δεκτό στην 37η Γενική Συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στις Κάννες. Η ένωση MEDCRUISE ιδρύθηκε το 1996 στη Ρώμη, μετρά 55 μέλη που εκπροσωπούν 78 λιμένες γύρω από την περιοχή της Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας, καθώς και 20 μέλη που αντιπροσωπεύουν εταιρείες τουρισμού ή πρακτόρευσης κρουαζιερόπλοιων. Έχει ως αποστολή την προώθηση της κρουαζιέρας στη Μεσόγειο και τις γειτονικές θάλασσες και παρέχει στα μέλη της βοήθεια στη δικτύωση στο χώρο, αλλά και την προώθηση και προβολή των δραστηριοτήτων τους.14 αφίξεις κρουαζιερόπλοιων πραγματοποιούνται μέσα στο 2013 στην Ηγουμενίτσα. Οι 11 έχουν ήδη πραγματοποιθεί τη θερινή περίοδο και είναι προγραμματιοσμένες άλλες 3 μέχρι την 05/11/2013.
Στη διεθνή έκθεση του Αμβούργου για την κρουαζιέρα Seatrade Europe, συμμετέχει με δικό του περίπτερο ο Οργανισμός Λιμένος Ηγουμενίτσας.Η έκθεση Seatrade Europe συγκεντρώνει πάνω από 260 εταιρείες κρουαζιέρας και βασικούς φορείς λήψης αποφάσεων και περισσότερους από 230 εκθέτες από περισσότερες από 40 χώρες, συμπεριλαμβανομένων πολυάριθμων επιχειρήσεων.To περίπτερο της ΟΛΗΓ ΑΕ με κεντρικό θέμα: “A cruise to remember: Visit north west Greece” (Μια κρουαζιέρα για να θυμάστε: Επισκεφθείτε τη...
Βορειοδυτική Ελλάδα” προβάλλει τις ομορφίες, τα αξιοθέατα και αρχαιολογικούς χώρους της Ηπείρου:Τις παραλίες των Συβότων, τα νησάκια της Πάργας, τον αρχαιολογικό χώρο της ΔΩΔΩΝΗΣ, το μουσείο κέρινων ομοιομάτων Βρέλλη, την Πρέβεζα, το γεφύρι της Άρτας, την Ηγουμενίτσα, τα Μετέωρα για τους λάτρεις του θρησκευτικού τουρισμού αλλά και μικρότερες και εξίσου όμορφες μονές της Ηπείρου όπως το μοναστήρι της Κηπίνας στα Ιωάννινα, κ.α.Ταυτόχρονα, γίνεται παρουσίαση και δραστηριοτήτων της περιοχής όπως τα παραδοσιακά οινοποιεία της Ηπείρου.Στόχος της ΟΛΗΓ ΑΕ, όπως άλλωστε έχει τονίσει και ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος κ. Διαμάντης, είναι να αναδείξει μια “άγνωστη” στο ευρύ κοινό περιοχή της Ελλάδας, αυτή της Ηπείρου και να καταστήσει το λιμάνι της Ηγουμενίτσας μόνιμο προορισμό των κρουαζιερόπλοιων.Μεγάλη επιτυχία για την Ο.ΛΗ.Γ Α.Ε. ήταν άλλωστε η είσοδος της ως μέλος στην Ένωση Μεσογειακών Λιμένων που δραστηριοποιούνται στο χώρο της κρουαζιέρας (MEDCRUISE). Το αίτημα έγινε δεκτό στην 37η Γενική Συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στις Κάννες. Η ένωση MEDCRUISE ιδρύθηκε το 1996 στη Ρώμη, μετρά 55 μέλη που εκπροσωπούν 78 λιμένες γύρω από την περιοχή της Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας, καθώς και 20 μέλη που αντιπροσωπεύουν εταιρείες τουρισμού ή πρακτόρευσης κρουαζιερόπλοιων. Έχει ως αποστολή την προώθηση της κρουαζιέρας στη Μεσόγειο και τις γειτονικές θάλασσες και παρέχει στα μέλη της βοήθεια στη δικτύωση στο χώρο, αλλά και την προώθηση και προβολή των δραστηριοτήτων τους.14 αφίξεις κρουαζιερόπλοιων πραγματοποιούνται μέσα στο 2013 στην Ηγουμενίτσα. Οι 11 έχουν ήδη πραγματοποιθεί τη θερινή περίοδο και είναι προγραμματιοσμένες άλλες 3 μέχρι την 05/11/2013.
Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
Ο μεγάλος αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Πλάτων (427-347 π.Χ.) γύρω στο 374 π.Χ. έγραψε το κορυφαίο έργο του Πολιτεία, μέσω του οποίου σχεδίασε την εικόνα του ιδανικού πολιτεύματος, με επίγνωση του πόσο δύσκολη είναι η πραγματοποίησή του.
Στο έργο αυτό μέσα από την αφήγηση του Σωκράτη αναφέρεται και η συζήτηση που έγινε με θέμα τη φύση της δικαιοσύνης, αλλά κυρίως για τη δημιουργία ενός ιδανικού κράτους, στο οποίο θα κυριαρχεί η ιδέα του αγαθού και το οποίο κράτος θα υφίσταται για να παρέχει την αληθινή ευτυχία στους πολίτες του. Για να επιτευχθεί όμως αυτό οι άρχοντες πρέπει να εργάζονται για το καλό των άλλων (των αρχομένων) και όχι το δικό τους! Ένα τέτοιο κράτος όμως βρίσκεται στη σφαίρα της ουτοπίας.
Ας δούμε τι ακριβώς γράφει ο Πλάτων για την εξουσία (άρχοντες – πολιτικούς) και τους εξουσιαζόμενους (αρχόμενους – πολίτες) [Πολιτεία, Βιβλίο Α, 346-347].
Αφηγείται ο Σωκράτης:
«Καμιά τέχνη και καμιά εξουσία δεν έχει ως αντικείμενο της ασχολίας της την δική της προσωπική ωφέλεια, αλλά […] το αντικείμενο της εξουσίας και των προσταγών της είναι η ωφέλεια του εξουσιαζομένου, και το κάνει αυτό έχοντας εμπρός στα μάτια της το συμφέρον του εξουσιαζομένου που είναι ασθενέστερος και όχι το συμφέρον του ισχυροτέρου.
Γι’ αυτό ακριβώς […] κανένας δεν αποφασίζει με τη θέλησή του να γίνεται άρχων [μηδένα ἐθέλειν ἑκόντα ἄρχειν] και να έχει στα χέρια του την ξένη αθλιότητα, προσπαθώντας να τη διορθώσει, αλλά ζητά μισθό, επειδή όποιος έχει την πρόθεση να δουλέψει ως σωστός τεχνίτης, όταν οι προσταγές του είναι σύμφωνες με την τέχνη, δεν πράττει ούτε προστάζει ό,τι συμφέρει αυτόν τον ίδιον, αλλά ό,τι συμφέρει τον αρχόμενο. Γι’ αυτήν ακριβώς την αιτία, για όσους πρόκειται να αποφασίσουν να γίνουν άρχοντες, πρέπει να εξασφαλιστεί ως μισθός, ή χρήματα ή τιμή ή τιμωρία, εάν κανένας δεν θέλει να αναλάβει την εξουσία [μισθὸν δεῖν ὑπάρχειν τοῖς μέλλουσιν ἐθελήσειν ἄρχειν, ἢ ἀργύριον ἢ τιμήν, ἢ ζημίαν ἐὰν μὴ ἄρχῃ]».
Τι θέλεις να ειπείς μ’ αυτό Σωκράτη; είπε ο Γλαύκων. Τα δύο είδη του μισθού που ανέφερες μπορώ να τα καταλάβω• δεν αντιλαμβάνομαι όμως πώς εννοείς την τιμωρία και πώς την έχεις βάζεις στην ίδια μοίρα με τον μισθό.
Από την ερώτησή σου εικάζεται ότι δεν μπορείς να καταλάβεις ποιος είναι ο μισθός των εντίμων ανθρώπων, αυτός δηλαδή που παρακινεί τους ενάρετους ανθρώπους να φορτώνονται τα βάρη της εξουσίας, όταν αποφασίζουν να γίνονται άρχοντες, Μήπως δεν γνωρίζεις πως το να αγαπά κάποιος τις τιμές και τα χρήματα, όχι μόνο κατά την γνώμη του λαού, αλλά και στην πραγματικότητα είναι όνειδος;
Αυτό τουλάχιστον το γνωρίζω, είπε.
Γι’ αυτό ακριβώς, είπα εγώ, οι καλοί δεν παρακινούνται ούτε από χρήματα ούτε από τιμές να γίνονται άρχοντες [οὔτε χρημάτων ἕνεκα ἐθέλειν ἄρχειν οἱ ἀγαθοί οὔτε τιμῆς]• γιατί δεν τους αρέσει ούτε λαμβάνοντας φανερά τον μισθό του αξιώματός τους να χαρακτηρίζονται ως έμμισθοι, ούτε να στιγματίζονται ως κλέφτες επωφελούμενοι κρυφά από την άσκηση της εξουσίας [οὔτε γὰρ φανερῶς πραττόμενοι τῆς ἀρχῆς ἕνεκα μισθὸν μισθωτοὶ βούλονται κεκλῆσθαι, οὔτε λάθρᾳ αὐτοὶ ἐκ τῆς ἀρχῆς λαμβάνοντες κλέπται], ούτε πάλι η δόξα μπορεί να είναι κίνητρο γι’ αυτούς, αφού δεν αγαπούν τη δόξα. Δεν πρόκειται λοιπόν αυτοί να αποφασίσουν να γίνουν άρχοντες, αν δεν αναγκαστούν και απειληθούν με τιμωρία. Εξ αιτίας αυτού έχει επικρατήσει σχεδόν η γνώμη ότι είναι ντροπή να θέλει κανείς από μόνος του να αναλάβει εξουσία, χωρίς να υπάρχει η απειλή του εξαναγκασμού.
Και η πιο βαριά τιμωρία (για κάποιον έντιμο) είναι το να εξουσιάζεται από κάποιον χειρότερό του, στην περίπτωση που δεν αποφασίζει ο ίδιος να αναλάβει την εξουσία. Επειδή αυτή την τιμωρία, πιστεύω ότι φοβούνται οι ενάρετοι άνθρωποι, δέχονται να αναλάβουν την εξουσία, όταν γίνονται άρχοντες, και ασκούν τότε την εξουσία, όχι με την ιδέα ότι κάνουν κάτι καλό ούτε για να τους δοθεί μέσω των αξιωμάτων η ευκαιρία να περάσουν καλά, αλλά ενεργούν από ανάγκη, αφού δεν θα βρίσκεται καλύτερό τους ή όμοιός τους, για να παραλάβει την εξουσία.
Γιατί υπάρχει κίνδυνος πως, αν υπήρχε μια πόλη κατοικημένη από εναρέτους (έντιμους) ανθρώπους, θα ήταν μέσα σ’ αυτή περιζήτητο πράγμα η μη ανάληψη της εξουσίας, σε όσο βαθμό είναι σήμερα (περιζήτητο) η ανάληψή της [ἐπεὶ κινδυνεύει πόλις ἀνδρῶν ἀγαθῶν εἰ γένοιτο, περιμάχητον ἂν εἶναι τὸ μὴ ἄρχειν ὥσπερ νυνὶ τὸ ἄρχειν].
Και στην περίπτωση αυτή θα γινόταν ολοφάνερο ότι πραγματικά στον χαρακτήρα του σωστού άρχοντα δεν είναι να επιδιώκει το συμφέρον του, αλλά το συμφέρον των αρχομένων (δηλ. των πολιτών). Έτσι κάθε γνωστικός άνθρωπος θα προτιμούσε να ωφελείται αυτός από άλλον και να μην έχει σκοτούρες εργαζόμενος προς όφελος των άλλων”.
Στο έργο αυτό μέσα από την αφήγηση του Σωκράτη αναφέρεται και η συζήτηση που έγινε με θέμα τη φύση της δικαιοσύνης, αλλά κυρίως για τη δημιουργία ενός ιδανικού κράτους, στο οποίο θα κυριαρχεί η ιδέα του αγαθού και το οποίο κράτος θα υφίσταται για να παρέχει την αληθινή ευτυχία στους πολίτες του. Για να επιτευχθεί όμως αυτό οι άρχοντες πρέπει να εργάζονται για το καλό των άλλων (των αρχομένων) και όχι το δικό τους! Ένα τέτοιο κράτος όμως βρίσκεται στη σφαίρα της ουτοπίας.
Ας δούμε τι ακριβώς γράφει ο Πλάτων για την εξουσία (άρχοντες – πολιτικούς) και τους εξουσιαζόμενους (αρχόμενους – πολίτες) [Πολιτεία, Βιβλίο Α, 346-347].
Αφηγείται ο Σωκράτης:
«Καμιά τέχνη και καμιά εξουσία δεν έχει ως αντικείμενο της ασχολίας της την δική της προσωπική ωφέλεια, αλλά […] το αντικείμενο της εξουσίας και των προσταγών της είναι η ωφέλεια του εξουσιαζομένου, και το κάνει αυτό έχοντας εμπρός στα μάτια της το συμφέρον του εξουσιαζομένου που είναι ασθενέστερος και όχι το συμφέρον του ισχυροτέρου.
Γι’ αυτό ακριβώς […] κανένας δεν αποφασίζει με τη θέλησή του να γίνεται άρχων [μηδένα ἐθέλειν ἑκόντα ἄρχειν] και να έχει στα χέρια του την ξένη αθλιότητα, προσπαθώντας να τη διορθώσει, αλλά ζητά μισθό, επειδή όποιος έχει την πρόθεση να δουλέψει ως σωστός τεχνίτης, όταν οι προσταγές του είναι σύμφωνες με την τέχνη, δεν πράττει ούτε προστάζει ό,τι συμφέρει αυτόν τον ίδιον, αλλά ό,τι συμφέρει τον αρχόμενο. Γι’ αυτήν ακριβώς την αιτία, για όσους πρόκειται να αποφασίσουν να γίνουν άρχοντες, πρέπει να εξασφαλιστεί ως μισθός, ή χρήματα ή τιμή ή τιμωρία, εάν κανένας δεν θέλει να αναλάβει την εξουσία [μισθὸν δεῖν ὑπάρχειν τοῖς μέλλουσιν ἐθελήσειν ἄρχειν, ἢ ἀργύριον ἢ τιμήν, ἢ ζημίαν ἐὰν μὴ ἄρχῃ]».
Τι θέλεις να ειπείς μ’ αυτό Σωκράτη; είπε ο Γλαύκων. Τα δύο είδη του μισθού που ανέφερες μπορώ να τα καταλάβω• δεν αντιλαμβάνομαι όμως πώς εννοείς την τιμωρία και πώς την έχεις βάζεις στην ίδια μοίρα με τον μισθό.
Από την ερώτησή σου εικάζεται ότι δεν μπορείς να καταλάβεις ποιος είναι ο μισθός των εντίμων ανθρώπων, αυτός δηλαδή που παρακινεί τους ενάρετους ανθρώπους να φορτώνονται τα βάρη της εξουσίας, όταν αποφασίζουν να γίνονται άρχοντες, Μήπως δεν γνωρίζεις πως το να αγαπά κάποιος τις τιμές και τα χρήματα, όχι μόνο κατά την γνώμη του λαού, αλλά και στην πραγματικότητα είναι όνειδος;
Αυτό τουλάχιστον το γνωρίζω, είπε.
Γι’ αυτό ακριβώς, είπα εγώ, οι καλοί δεν παρακινούνται ούτε από χρήματα ούτε από τιμές να γίνονται άρχοντες [οὔτε χρημάτων ἕνεκα ἐθέλειν ἄρχειν οἱ ἀγαθοί οὔτε τιμῆς]• γιατί δεν τους αρέσει ούτε λαμβάνοντας φανερά τον μισθό του αξιώματός τους να χαρακτηρίζονται ως έμμισθοι, ούτε να στιγματίζονται ως κλέφτες επωφελούμενοι κρυφά από την άσκηση της εξουσίας [οὔτε γὰρ φανερῶς πραττόμενοι τῆς ἀρχῆς ἕνεκα μισθὸν μισθωτοὶ βούλονται κεκλῆσθαι, οὔτε λάθρᾳ αὐτοὶ ἐκ τῆς ἀρχῆς λαμβάνοντες κλέπται], ούτε πάλι η δόξα μπορεί να είναι κίνητρο γι’ αυτούς, αφού δεν αγαπούν τη δόξα. Δεν πρόκειται λοιπόν αυτοί να αποφασίσουν να γίνουν άρχοντες, αν δεν αναγκαστούν και απειληθούν με τιμωρία. Εξ αιτίας αυτού έχει επικρατήσει σχεδόν η γνώμη ότι είναι ντροπή να θέλει κανείς από μόνος του να αναλάβει εξουσία, χωρίς να υπάρχει η απειλή του εξαναγκασμού.
Και η πιο βαριά τιμωρία (για κάποιον έντιμο) είναι το να εξουσιάζεται από κάποιον χειρότερό του, στην περίπτωση που δεν αποφασίζει ο ίδιος να αναλάβει την εξουσία. Επειδή αυτή την τιμωρία, πιστεύω ότι φοβούνται οι ενάρετοι άνθρωποι, δέχονται να αναλάβουν την εξουσία, όταν γίνονται άρχοντες, και ασκούν τότε την εξουσία, όχι με την ιδέα ότι κάνουν κάτι καλό ούτε για να τους δοθεί μέσω των αξιωμάτων η ευκαιρία να περάσουν καλά, αλλά ενεργούν από ανάγκη, αφού δεν θα βρίσκεται καλύτερό τους ή όμοιός τους, για να παραλάβει την εξουσία.
Γιατί υπάρχει κίνδυνος πως, αν υπήρχε μια πόλη κατοικημένη από εναρέτους (έντιμους) ανθρώπους, θα ήταν μέσα σ’ αυτή περιζήτητο πράγμα η μη ανάληψη της εξουσίας, σε όσο βαθμό είναι σήμερα (περιζήτητο) η ανάληψή της [ἐπεὶ κινδυνεύει πόλις ἀνδρῶν ἀγαθῶν εἰ γένοιτο, περιμάχητον ἂν εἶναι τὸ μὴ ἄρχειν ὥσπερ νυνὶ τὸ ἄρχειν].
Και στην περίπτωση αυτή θα γινόταν ολοφάνερο ότι πραγματικά στον χαρακτήρα του σωστού άρχοντα δεν είναι να επιδιώκει το συμφέρον του, αλλά το συμφέρον των αρχομένων (δηλ. των πολιτών). Έτσι κάθε γνωστικός άνθρωπος θα προτιμούσε να ωφελείται αυτός από άλλον και να μην έχει σκοτούρες εργαζόμενος προς όφελος των άλλων”.
ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ
ΑΛΛΑ ΙΣΗ ΗΜΕΡΑ-ΙΣΗ ΝΥΧΤΑ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΙΣ 26 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
Την Κυριακή μπαίνει το φθινόπωρο
Λίγο πριν τα μεσάνυχτα της Κυριακής 22 Σεπτεμβρίου, στις 23:44 ώρα
Ελλάδος, το βόρειο ημισφαίριο, στο οποίο ανήκει και η χώρα μας,
υποδέχεται επισήμως το φθινόπωρο, καθώς την ώρα εκείνη θα λάβει χώρα η
φετινή φθινοπωρινή ισημερία. Αντίστοιχα στο νότιο ημισφαίριο θα
εγκαινιασθεί η άνοιξη με την εαρινή ισημερία.
Αν και υπάρχει η πεποίθηση ότι κατά την φθινοπωρινή ισημερία η διάρκεια
της ημέρας και της νύχτας είναι ίσες, στην πραγματικότητα αυτό
συμβαίνει μόνο στους τόπους που βρίσκονται ακριβώς πάνω στον Ισημερινό
της Γης. Σύμφωνα με τον διευθυντή του Ευγενιδείου Πλανηταρίου Διονύση
Σιμόπουλο, στις περιοχές που βρίσκονται είτε πάνω είτε κάτω από τον
Ισημερινό, η «ίση μέρα-ίση νύχτα» συμβαίνει μερικές ημέρες πριν ή μετά
από την ημερομηνία της «ισημερίας».Έτσι, στην Αθήνα, που βρίσκεται 38 περίπου μοίρες βόρεια του Ισημερινού, η πραγματική «ίση ημέρα - ίση νύχτα» θα συμβεί στις 26 Σεπτεμβρίου. Έκτοτε, σταδιακά οι νύχτες (Ήλιος κάτω από τον ορίζοντα) θα αρχίσουν να διαρκούν περισσότερο από τις ημέρες (Ήλιος πάνω από τον ορίζοντα), έως το χειμερινό ηλιοστάσιο της 21ης Δεκεμβρίου φέτος, οπότε η διάρκεια της νύχτας θα βρεθεί στο ζενίθ της.
Τόσο οι ισημερίες, όσο και τα ηλιοστάσια, αποτελούν περιοδικά (ανά εξάμηνο) αστρονομικά φαινόμενα που σχετίζονται με την περιφορά της Γης γύρω από τον Ήλιο, καθώς και την περιστροφή γύρω από τον άξονά της που βρίσκεται υπό κλίση περίπου 23,5 μοιρών. Από τα αρχαία χρόνια, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης, τέτοια φαινόμενα γιορτάζονταν από τους λαούς, που τους απέδιδαν ποικίλες μυθικές σημασίες.
Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013
ΒΛΑΧΟΙ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ
Βλάχοι στην Ακρόπολη !
στη Μνήμη των Βλάχων Εθνικών Ευεργετών 2η Μουσικοχορευτική Συνάντηση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων Βλάχων στον αύλειο χώρου του ΖΑΠΠΕΙΟΥ ΜΕΓΑΡΟΥ στην Αθήνα.
Οι εκδηλώσεις της 2ης Μουσικοχορευτικής Συνάντησης ξεκίνησαν από τον
Ιερό Βράχο της Ακρόπολης των Αθηνών. Με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού
κ. Πάνου Παναγιωτόπουλου, ύστερα από σχετικό αίτημα του προέδρου της
ΠΟΠΣΒ κ. Μιχάλη Μαγειρία, τα παραδοσιακά ντυμένα χορευτικά τμήματα των
συμμετεχόντων Συλλόγων μελών της ΠΟΠΣΒ έλαβαν δωρεάν άδεια εισόδου στο
χώρο της Ακρόπολης. Οι Σύλλογοι, για πρώτη φορά, ανέβηκαν όλοι μαζί στον
Ιερό Βράχο με τα λάβαρά τους, όπου περιηγήθηκαν στο χώρο σύμβολο και
λίκνο του παγκόσμιου ανθρωπιστικού πολιτισμού και κατόπι φωτογραφήθηκαν
με τις παραδοσιακές τους ενδυμασίες.
Στη συνέχεια σχηματίστηκε πομπή με επικεφαλής την ελληνική σημαία της
ΠΟΠΣΒ ακολουθούμενη από το πανεθνικό φλάμπουρο του Ενθομάρτυρα Ρήγα
Βελεστινλή και από τα λάβαρα των τοπικών Συλλόγων. Συνοδεία εικοσαμελούς
ορχήστρας και μουσικής πατινάδας γάμου, τα χορευτικά τμήματα των
Συλλόγων σε παράταξη διήλθαν τον πεζόδρομο της οδού Διονυσίου
Αρεοπαγίτου, πέρασαν από τις «στήλες του Ολυμπίου Διός» και την «Πύλη
του Αδριανού» και κατέληξαν στον αύλειο χώρο του ΖΑΠΠΕΙΟΥ.
Τους παρευρισκόμενους συμπολίτες, που σύμφωνα με την αστυνομία ξεπέρασαν
τις 12.000, χαιρέτησε ο πρόεδρος της ΠΟΠΣΒ κ. Μιχάλης Μαγειρίας. Στην
ομιλία του ο πρόεδρος της ΠΟΠΣΒ σημείωσε: «Η λήθη και η άγνοια είναι
εχθροί του εαυτού μας και ταυτόχρονα απαρχή της υποδούλωσης. Ήρθαμε
απ’τα ψηλά βουνά για να δείξουμε κι αναδείξουμε με υπερηφάνεια τις
μνήμες και τις αξίες μας. Μνήμες κι αξίες διαχρονικές με κέντρο αναφοράς
τον άνθρωπο», κι απευθυνόμενος στους χιλιάδες ενθουσιασμένους
συμπατριώτες μας στην Αθήνα ο πρόεδρος της ΠΟΠΣΒ τόνισε: «Ήρθαμε ΕΜΕΙΣ
ΟΙ ΒΛΑΧΟΙ, η λατινόφωνη Ρωμιοσύνη, απ’ τα ψηλά βουνά της Πίνδου και τις
πόλεις της Θεσσαλίας, της Ηπείρου και της Μακεδονίας για να
παρουσιάσουμε μέρος της πολιτιστικής μας κληρονομιάς εδώ στην πρωτεύουσα
του Νέου Ελληνισμού, την οποία κατέστησαν τέτοια με τα γρόσια και τ’
άρματα οι πρόγονοί μας ΒΛΑΧΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ της Εθνικής Παλιγγενεσίας και
ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΘΝΙΚΟΙ ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ».
Ενώ «στους επιλήσμονες αλλά κι οι αγνοούντες την ιστορία αυτού του τόπου
και του Έθνους» ο πρόεδρος της ΠΟΠΣΒ θύμισε ποιοι είναι οι Βλάχοι,
λέγοντας:
«Οι ΒΛΑΧΟΙ είναι αυτοί που ανυστερόβουλα, με κίνητρο τη φιλοπατρία,
λάμπρυναν διαχρονικά την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, τα Γιάννινα, τα Τρίκαλα,
τη Βέροια, τη Λάρισα αλλά και το Γένος με τις δωρεές τους. Οι ΒΛΑΧΟΙ
είναι αυτοί που με μοναδικά κι ανυπέρβλητα έργα ευποιΐας συνεχίζουν
μέχρι σήμερα να ενισχύουν το Έθνος στην Πατρίδα αλλά και στη Διασπορά
(Αλεξάνδρεια, Βιέννη, Οδησσός, Βουδαπέστη). Τα έργα των Βλάχων μας
...... συνοψίζουν το όραμα της αναγέννησης του Έθνους και μαζί την πράξη
πραγμάτωσής του». Σ’αυτη τη συνάφεια καταλήγοντας ο κ. Μαγειρίας
ανέφερε: «Εάν αφαιρέσουμε από την Αθήνα τα έργα και τις δωρεές των
Βλάχων, στην ουσία τα πνευματικά της καθιδρύματα, θα μείνει μόνη της η
Ακρόπολη, η οποία όμως τότε, δίχως αυτά, θα πνιγεί στη θολούρα του
ειδεχθούς νέφους της άγνοιας και της ακρισίας που γεννούν τη
βαρβαρότητα».
Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν πολιτικοί κι αξιωματούχοι βλαχικής και μη
καταγωγής. Ανάμεσά τους ο πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ.
Ελευθέριος Οικονόμου (καταγωγή Φούρκα Ιωαννίνων), ο βουλευτής κ. Αργύρης
Ντινόπουλος (καταγωγή Περιβόλι/Μέτσοβο), ο διοικητής του ΕΛΓΑ και πρώην
βουλευτής Λαρίσης κ. Βασίλης Έξαρχος (καταγωγή Περιβόλι), ο
υποστράτηγος της ΕΛΑΣ κ. Γεώργιος Νίτσας, εκπρόσωπος του Αρχιεπίσκόπου
κ. Ιερωνύμου, η πρέσβης κ. Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, ο Πρόξενος της
Ελλάδας στην Κορυτσά κ. Ιωάννης Πεδιώτης, ο πρόεδρος της Πανηπειρωτικής
Ομοσπονδίας κ. Γεώργιος Οικονόμου, το μέλος της Επιτροπής Ολυμπίων
Κληροδοτημάτων κ. Ιωάννης Ζώης, η δήμαρχος Ρήγα Φεραίου κ. Ελένη
Λαΐτσου, ο αντιδήμαρχος Αλμυρού κ. Δημήτρης Τσούτσας, ο αντιδήμαρχος
Σερρών κ. Στέργιος Γαλάνης, ο πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας
Ασπροποτάμου Δήμου Καλαμπάκας κ. Δημ. Βουρλίτσης, επιχειρηματίες
βλαχικής καταγωγής μεταξύ των οποίων ο κ. Δημήτρης Σαράντης της εταρείας
«Όλυμπος» χορηγού της εκδήλωσης, καθώς και αρκετοί πανεπιστημιακοί
καθηγητές όπως και κρατικοί αξιωματούχοι.
Στις εκδηλώσεις συμμετείχαν με τα χορευτικά τους τμήματα 48 Σύλλογοι
μέλη της ΠΟΠΣΒ με 1.500 χορευτές ενώ πήραν μέρος με αντιπροσωπείες τους
οι 116 από τους 120 Συλλόγους μέλη της Ομοσπονδίας.
Ο πρόεδρος και το ΔΣ της ΠΟΠΣΒ εκφράζουν τις ευχαριστίες τους προς όλους
όσους με τον τρόπο τους συνέβαλλαν στην άρτια διοργάνωση κι επιτυχία
της εκδήλωσης. Προς τον υπουργό Πολιτισμού για την άδεια δωρεάν εισόδου
των χορευτών στην Ακρόπολη, τους αρμόδιους φορείς της Πολιτείας για την
παραχώρηση του χώρου και τις διευκολύνσεις .
Κατά τόν ίδιο τρόπο το ΔΣ της ΠΟΠΣΒ ευχαριστεί και συγχαίρει τα μέλη και
τους χορευτές των Συλλόγων κι ιδίως τη δυναμική νεολαία για την ενεργό
συμμετοχή τους και το μοναδικό θέαμα και τις συγκινήσεις που χάρισαν στο
ενθουσιασμένο κοινό των χιλιάδων Αθηναίων συμπατριωτών μας, τους
οποίους επίσης ευχαριστεί για την τιμητική ανταπόκριση όπως μαρτυρεί η
ιδιαίτερα πολυπληθής παρουσία τους στην εκδήλωση.
Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2013
ΤΟ ΠΑΙΔΙ-ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
Για το παιδί – Γιάννης Ρίτσος
Sep 12, 2013
——————————————————————————
Τα παιδιά θέλουν παπούτσια
τα παιδιά θέλουν ψωμί
θέλουνε και φάρμακα
δούλεψε και συ.
Γέλα κλαίγε κι όλο λέγε
το παιδί: ζωή.
Τίποτ’ άλλο, Ζωή.
Ζύμωνε στη σκάφη
πρώτο σου ζυμάρι, πρώτο σου ψωμί
ένα καλυβάκι μια μικρούλα αυλή
για το παιδί.
Ζύμωνε το χώμα
με το δάκρυ δάκρυ
φτιάξε ένα χωμάτινο πουλί
να πετάει τη νύχτα
και να κελαηδεί
για το παιδί.
Τούτη είναι η ζωή μας
τούτο το μεγάλο, τίποτ’ άλλο
γέλα κλάψε, πες ό,τι θες
Το παιδί ζωή: ζωή
τίποτ’ άλλο!
Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013
ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΙ
Από Αμερική και Γερμανία στο ..Κεφαλόβρυσο Ιωαννίνων με τις harley
Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου 2013
ΚΥΝΗΓΙ
Παράνομη η μεταφορά κυνηγετικών σκύλων σε κλουβιά
Παράνομη θεωρείται πλέον η μεταφορά κυνηγετικών σκύλων με αυτοκίνητο, σε ξύλινα ή άλλα κλουβιά προσαρτημένα στο πίσω μέρος του οχήματος, εκτός καμπίνας.
Συγκεκριμένα, με ενέργειες της Πανελλαδικής Φιλοζωικής και Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας εκδόθηκε η εγκύκλιος 1969/100521/14.8.13 του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων σχετικά με την εφαρμογή των διατάξεων του νόμου 4039 για την προστασία των κυνηγόσκυλων.
Οι κυνηγοί που θα συλληφθούν να παραβαίνουν το νόμο θα αντιμετωπίσουν πρόστιμο τουλάχιστον 300 Ευρώ ανά παράβαση. Αρμόδιες Αρχές για την επιβολή των προστίμων είναι τόσο η Θηροφυλακή όσο και η Αστυνομία σύμφωνα με τον ν. 4171,αρ. 81, παρ. 5.
Όπως επισημαίνουν οι φιλοζωικές οργανώσεις «η νομοθεσία προβλέπει εμβολιασμό και σήμανση (microchip) όλων των κυνηγόσκυλων, αλλιώς αφαιρείται η άδεια κυνηγιού του ιδιοκτήτη τους» και χαρακτηρίζουν ως «μεσαιωνική» τη συνήθεια μεταφοράς των κυνηγόσκυλων σε κλουβιά όπου κινδυνεύουν τόσο από τροχαία όσο και από τα καυσαέρια της εξάτμισης.
Τα δασαρχεία της χώρας επαγρυπνούν και έχουν ήδη λάβει εντολή για να ελέγχουν το θέμα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)